Cristina Iglesias

Iruzkinak

Titulurik gabea (Sareta)

Itxura bitxiko gela edo ganbara hau itxia da, ezin zarelako barrura sartu, baina aldi berean irekia da, hormetako zuloetan zehar barrukoa ikus dezakezulako. Beti ere, hortxe dago barrualdea eta kanpoaldea bereizten dituen hesia. Obra honek, inondik ere, arabiar saretxoak ekarri nahi dizkizu gogora; sare atzetik begira dagoena, emakumezkoa gehienetan, sareaz beste aldekoa ikusteko moduan dago bera inoren bistan egon gabe, ez ageri-agerian behintzat. Ganbara hau berdin har liteke aterpetzat nahiz kartzelatzat. “Ganbara honetan batzen diren espazioa eta mugak nire beste pieza batzuetan aurki daitezkeenak bezalakoak dira”, dio Cristina Iglesias-ek. Pantaila hauek maila desberdineko esanahiak dituzte. Gaztelaniaz, adibidez, zurezko leiho-sarearen izena celosía da, zeloak adierazteko erabiltzen den izen bera”. Eta zeloek jota gaudenean, jakina denez, besteek egiten dutenari begira egoten gara, sumindurik, guk ez dugulako esku hartzerik eurek darabilten arazoan. Gela eraikitzeko erabili diren panelak diseinu geometriko konplexu, fin eta harrigarrien arabera sortu dira. Hala ere, geometria zatikaturik dago, eta hasieran uste baino diseinu mota gehiago daude. Zenbait lekutan gaztelaniazko hitzak eta esaldiak ageri dira. Atal batean ondokoa irakur daiteke: Una estancia / gela bat. “Baina inork ez du berehala ikusi behar han ageri dena, eta ikusi beharrik ere ez dago”, dio Cristina Iglesiasek, “misterioaren osagaia da. Oso interesaturik nago badaudela jakin arren nekez ikus ditzakegun adierazpen-moduetan”.