Antoni Tàpies. Objektutik eskulturara (1964-2009)

Atalak

Lurretik brontzera

Areto honetan Tàpies-en obraren heldutasunaren zenbait adibide ikus ditzakegu; txamotadun lurraren teknika bikain erabiltzen zuela nabarmentzen da, eta brontzearekin egindako lehen lanak ere ikus daitezke. Artistak bi material horiek baliatzeko era aldera daiteke gai berdintsuen inguruan —liburuak eta garezurrak— egindako zenbait obratan.

Eskulturak lantzen esperientzia handia zuten bi galdategitara jo zuen Tàpiesek brontzeak lantzeko: Foneria Vilá, Vallsen, eta Foneria Barberí, Riudellots de la Selvan, Katalunian biak. Areto honetarako aukeratutako obren bidez uler daiteke artistak gai bakoitza nolako sakontasunez jorratzen zuen. Aulki-multzoak, esaterako, artistaren unibertso sinbolikoa laburbiltzen du: aulkietako batek belarri bat eta “T” bat ditu, eta, besteak, aldiz, gurutze bat. Zeramikak aulkia estaltzen duen oihalaren ehundura berregiten du, Cadira coberta (Aulki estalia, 1971) obran adibidez; kasu horretan, gainean jarritako oihala benetakoa zen.

Bainuontzia, oro har, eremu pribatuari eta intimoari lotzen zaion objektua izanik, beste esangura bat hartzen du museoko gune erdi-publikoan erakusgai ipintzean. Bestetik, areto honetan bertan ikus daitekeen saskia —zeramikazkoa— brontzez egindako beste zenbait objektutan ikusi ahal izango da 1990eko hamarkadan.