Edukira zuzenean joan

Manolo Valdés. Pintura eta eskultura

Burua I, 1997

Info gehiago

Hostoa II, 1999

Info gehiago

Iruzkinak

Margarita infanta, 1989

1989ko margolan honen izenburua Margarita infanta da. Valdés-i, bere obra guztian zehar, ardura handia izan dio XVII. mendeko margolari handiak, Diego Velázquez-ek, eta hori lan honetan ere islatzen da. Izan ere, Velázquezi hainbesteko estimua dio Valdések, lan egiteko aukera berriak ikusten baititu Madrilgo Pradoko museoan sartzen den aldiro. Felipe IV.aren gorteko margolaria zen Velázquez. Espainiako errege familiari egin zizkion erretratu ugariak, artearen historian izan diren nabarmenenetarikoak ditugu. Erretratu horiek, askotan, errege-familiako kideak erregearen Austriako Habsburgotar lehengusuekin ezkontzea sustatzeko asmoz egin ziren.

Areto honetan, uztaidun soinekoekin jantzitako printzesa gazteei eta erreginei erretratuak oinarri hartuta Valdések egindako beste lan batzuk ikus ditzakezu. Velázquezek gutxienez bost erretratu egin zizkion Margarita infantari, Felipe erregearen eta Mariana erreginaren alabari. Orobat, Margarita infanta da Velázquezen talde-erretraturik ospetsuenaren, Las Meninas koadroaren erdiguneko irudia; eta margolan hori ere funtsezkoa da Valdésen garapenean.

Lan honetan, Pradoko museoan dagoen infantaren erretratua bereganatu du Valdések. Baina Velázquezek printzesaren jantziaren ehundura konplexua eta printzesaren aurpegiaren xarma eta bizitasuna fintasun apartaz jaso zituen tokian, Valdések berriz lantzen du irudia, ezabatze-, sinplifikatze- eta hauste-prozesuen bidez. Hemen garbi ikus ditzakegu margotze prozesu fisikoaren arrastoak: pintura arrastatua, geruzaka jarritako materialak, eta pinturaren azal zahartua.

Valdések behin eta berriz gaiak bereganatzen dituela eta ematen dien tratamendu itxuraz zakarra ikusita, margolan hauek ikonoklastatzat jotzeko tentazioa izan genezake, hau da, maisu zaharren kontra nahita egindako erasotzat. Alabaina, hori ez da horrela. Pop Art‑aren, Akzio Pinturaren eta Espainiako Informalismoaren lezio modernoak barneratuta, Valdés saiatzen da, honelako lanetan, sormenerako aukerak zabaltzen, bai artegintza garaikiderako eta bai iraganeko arteari buruz dugun ikuspegirako. Artearen ikuspegi pasio gabea du, eta arte garaikidearen eta historikoaren arteko harremana berritzea du helburu.

BESTE ATALAK

Sarrera

Manolo Valdés. Pintura eta eskultura, Iruzkina, 2002

Info gehiago

Matisse aitzakiatzat, 1987

Manolo Valdés. Pintura eta eskultura, Iruzkina, 2002

Info gehiago

Ribera aitzakiatzat, 1988

Manolo Valdés. Pintura eta eskultura, Iruzkina, 2002

Info gehiago

Avignongo andereñoak, 1989

Manolo Valdés. Pintura eta eskultura, Iruzkina, 2002

Info gehiago

Burua I, 1997

Manolo Valdés. Pintura eta eskultura, Iruzkina, 2002

Info gehiago

Margarita infanta, 1989

Manolo Valdés. Pintura eta eskultura, Iruzkina, 2002

Info gehiago

Hostoa II, 1999

Manolo Valdés. Pintura eta eskultura, Iruzkina, 2002

Info gehiago

Mariana erregina, 2001

Manolo Valdés. Pintura eta eskultura, Iruzkina, 2002

Info gehiago

Neska hondartzan, 1990

Manolo Valdés. Pintura eta eskultura, Iruzkina, 2002

Info gehiago

Ordularia III, 1998

Manolo Valdés. Pintura eta eskultura, Iruzkina, 2002

Info gehiago

Matisse-ren arrain-ontzia aitzakiatzat, 1995

Manolo Valdés. Pintura eta eskultura, Iruzkina, 2002

Info gehiago

Natura hila liburuekin, 1992

Manolo Valdés. Pintura eta eskultura, Iruzkina, 2002

Info gehiago