Jean Dubuffet: Ospakizun Bizia
Inbentarioaren jarraipena (Suite d'inventaire), 1958ko azaroa; Aztarna-hartzailea (Le preneur d'empreintes), 1959ko urtarrila; eta Lurreko antzerkia (Théâtre du sol), 1959ko uztaila
Tipografiadun hamazortzi litografiako hiru bilduma
Solomon R. Guggenheim Museum, New York, dohaintza, Morton Lloyd Janklow jaun-andreak artistaren ohorez 82.2973.3, 82.2973.4 eta 82.2973.8
Nunc Stans, maiatzak 16–ekainak 5, 1965
Binilo-pintura mihise gainean
Solomon R. Guggenheim Museum, New York 66.1818
Iruzkinak
Une egokia (L'instant propice), urtarrilak 2–3, 1962Olio-pintura mihise gaineanSolomon R. Guggenheim Museum, New York 74.2080
- Izenburua:
- Une egokia (L'instant propice), urtarrilak 2–3, 1962Olio-pintura mihise gaineanSolomon R. Guggenheim Museum, New York 74.2080
- Erakusketa:
- Jean Dubuffet: Ospakizun Bizia
- Gaiak:
- Eragin artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Forma | Kolorea | Konposizioa | Mugimendua | Hiri-eszenak | Hiria | Paris | Emozioa
- Mugimendu artistikoak:
- Art Brut
- Teknikak:
- Olio-pintura
- Artelan motak:
- Pintura (olio-pintura)
- Aipatutako artistak:
- Dubuffet, Jean
Dubuffet 1961ean itzuli zen Parisera, eta horrek aldaketa handia eragin zuen haren jardunean. Handik berehalaxe hasi zen Parisko Zirkua izeneko saila sortzen. Lan horietan, hirira itzultzean sentitu zuen grina islatzen du, zazpi urtez landa-giroan bizi ondoren.
Frantziako hiriburua erabat aldatu zen bera falta izan zen urte haietan: biztanleria ugaritu egin zen, eta gerraosteko gorakada ekonomikoak kontsumo-gizarte berri bat sortu zuen. Dubuffeten sorkuntza-lerroa hiriarekin batera aldatu zen: aurreko lanetako tonu ilun lurkaren tokian, arrosa, urdin, laranja eta horien nahasketa kaleidoskopiko bat baliatu zuen; desagertu egin zen 1950eko hamarkadako ikonografia naturala, ia abstraktua, eta Parisko kaleetako bizitzaren frenesiak hartu zuen haren tokia.
Une egokia izeneko obra da Parisko Zirkua saileko lanen adibide ezin hobea. Formen eta mugimenduen fusio alai bat da, Paris aldeko bizipozez blaitua. Pailazoak diruditen lau figurak irudikatzen dute giza zibilizazioaren multzo koloretsua. Badirudi dantzan ari direla, kolore sutsuko masa bat osatuz. Artistaren poza pintzelkada indartsuetan ere islatzen da. Aurreko sailetan bezalaxe, obra honen konposizioa ez dago antolatuta modu tradizionalean: elkarren arteko eta ingurunearekiko harreman anbiguoan ageri dira lau irudiak.
Dubuffet Parisko energian inspiratzen bada ere, ezinezkoa da agertoki horretan zehatz-mehatz ezagutzea hiria bera edo beste edozein leku. Obrak asmaturiko toki bitxi bat iradokitzen du: irrealtasuna gailentzen zaio errealitateari, eta fantasia frenetikoa da nagusi. Artistak hauxe esan zuen behin sail horri buruz: «Nire kalea eromena izatea nahi dut, nire etorbide zabalak, dendak eta eraikinak dantza zoro batean elkartzea, eta horrexegatik itxuragabetzen eta desnaturalizatzen ditut haien inguruak eta koloreak».