Jean Dubuffet: Ospakizun Bizia
Une egokia (L'instant propice), urtarrilak 2–3, 1962
Olio-pintura mihise gainean
Solomon R. Guggenheim Museum, New York 74.2080
Mutatuz permutatuz (Mute Permute), 1971ko urria eta Bihurria (L'Espiègle), uztailak 24, 1971
Apar-xafla, binilo-pintura eta pintura akrilikoa
Solomon R. Guggenheim Museum, New York, dohaintza, Morton Lloyd Janklow jaun-andreak 79.2608
Solomon R. Guggenheim Foundation, New York, dohaintza, Tom eta Remi Messer 81.2836
Iruzkinak
Nunc Stans, maiatzak 16–ekainak 5, 1965Binilo-pintura mihise gaineanSolomon R. Guggenheim Museum, New York 66.1818
- Izenburua:
- Nunc Stans, maiatzak 16–ekainak 5, 1965Binilo-pintura mihise gaineanSolomon R. Guggenheim Museum, New York 66.1818
- Erakusketa:
- Jean Dubuffet: Ospakizun Bizia
- Gaiak:
- Eragin artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Espazioa | Forma | Kolorea | Konposizioa | Lerroa | Tamaina | Frantzia | Emozioa
- Mugimendu artistikoak:
- Art Brut
- Artelan motak:
- Pintura
- Aipatutako artistak:
- Dubuffet, Jean
Nunc Stans, 1965ean margotua, L’Hourloupe saileko parte da. Sail horretako lanekin eman zuen Dubuffetek denbora gehien. Hamabi urtez jardun zuen haiekin, eta pieza ugari sortu zituen. Lan horiek zelula-formako gelaxka lotuez estali zituen, zeinak askotan gorriz, zuriz eta urdinez margotzen baitzituen. Sailaren izena —L’Hourloupe— frantsesezko hainbat terminoren nahasketa da: «entourloupe» (trikimailu edo azpikeria moduko bat), «hurler» (ulu egin), «hululer» (uluka aritu) eta «loup» (otso arra). Margolanez, eskulturaz, ingurune arkitektonikoz eta performancez osaturiko saila da, eta Dubuffetek «fantasian murgiltze» gisa definitu zuen, «unibertso paralelo eta fantasmagoriko batean barneratze» gisa. Lan horien sare bihurrian letrak, irudiak eta objektuak txertatzea gustatzen zitzaion, harridura- eta aukera-sentsazioa sortzeko, ikusmen-nahaste dosi ludiko bat txertatzeaz gainera.
Nunc Stans obran, lerro- eta forma-sareek ederki adierazten dituzte espazio-konposizio desordenatu horren hamaikatxo aukerak. Izan ere, koadro horren neurriek alde batetik bestera ibiltzea eskatzen dute, eta ez aurrez aurre ikustea bakarrik. Motibo abstraktuak dantzan ari zaizkigu gure begien aurrean. Dubuffeten sigi-sagako lerroek azalera grafiko huts bihurtzen dute guztia, eta gogorarazten digute geure sorkuntzaren parte dela errealtzat jotzen denaren eta alegiazkotzat hartzen denaren arteko muga.
Koadro horren bidez ordezkaturiko L’Hourloupe zikloarekin, Dubuffet ikusgarriaz haraindiko erresuma metafisiko bat bilatzen saiatu zen: bereizketarik gabeko mundu bat, edo, esan bezala, «anbiguotasun behineneko» mundu bat.