Joana Vasconcelos. Zure ispilua naiz

Iruzkinak

Andregaia (A Noiva), 2001–05

Argi-armiarma handi hau osatzen duten piezak ez dira argia islatzen duten ohiko beirakiak, euren lokarriak baliatuz elkarri lotutako tanpoiak baizik. Horrekin, Joana Vasconcelos-ek argi publikoaren pean jartzen du gauza intimo eta pribatu bat, baina mundu osoko emakume askorentzat ohikoa dena. Gaiari ikusgarritasuna emateko ariketa horretan, hilekoa normaltzen du artistak: emakumeen bizitzako egitate bat da, oraindik ere ezkutatzen dena eta tabu ere izaten jarraitzen duena, munduko leku batzuetan.

Eremu intimoaren edo pribatuaren eta eremu publikoaren arteko kontrastea lan honek eskaintzen dituen aurkakoen jolas ugarietako bat da.

Kontraste horietako beste bat da lanpara mota hauetan erabili ohi den beiraren hoztasun imajinatua eta kotoiaren epeltasun leunaren artekoa. Tanpoiak, gainera, errefusatzeko objektuak dira eta, beraz, urrun daude lanpara mota horietako luxuzko beiraki-aleetatik.

Izan daitezkeen esanahi-geruza horiei guztiei, beste bat gehitzen die Vasconcelosek lanaren izenburuarekin: Andregaia. Era horretan, erreferentzia egiten dio zenbait jendartetan, oraindik ere, emakumezkoei bakarrik inposatzen zaien ohitura: ezkontzara birjina iristearena.

Argi-armiarma tanpoiez irudikatzea, alde batetik, artistak gai hauek argitara ateratzeko duen gogoaren ondorioa da; bestetik, ikusleari argibidea eman nahi dio, gogoeta egin dezan jendarte askotan gertatzen denaren inguruan: emakumearen gorputzaren menderatzea eta haren sexualitatearen eta erotismoaren ezkutatzea.