Joan Miró. Errealitate absolutua. Paris, 1920–1945
Pintura (Izarra) [Peinture (L’Étoile)], 1927
Olio-pintura arpillera gainean
65 × 81,1 cm
Eskaintza: The David & Ezra Nahmad Collection
Fornarina (Rafaelen arabera) [La Fornarina (D’après Raphaël)], Paris, 1929ko udaberri–uda
Olio-pintura mihise gainean
146 × 114 cm
Coleção de Arte Contemporânea do Estado, em depósito na Fundação de Serralves - Museu de Arte Contemporânea, Porto
Iruzkinak
Pintura (Pertsonaia: Fratellini anaiak) [Peinture (Personnage: Les Frères Fratellini)], 1927
Olio-pintura mihise gainean130 × 97,5 cmFondation Beyeler, Riehen/Basel, Sammlung Beyeler
- Izenburua:
- Pintura (Pertsonaia: Fratellini anaiak) [Peinture (Personnage: Les Frères Fratellini)], 1927
Olio-pintura mihise gainean130 × 97,5 cmFondation Beyeler, Riehen/Basel, Sammlung Beyeler - Erakusketa:
- Joan Miró. Errealitate absolutua. Paris, 1920–1945
- Gaiak:
- Eragin artistikoa | Ibilbide artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Kolorea | Mugimendua | Tamaina | Paris | Artistak
- Mugimendu artistikoak:
- Surrealismoa
- Teknikak:
- Olio-pintura
- Artelan motak:
- Pintura (olio-pintura)
- Aipatutako artistak:
- Miró, Joan
1927ko apirilean, Joan Mirók margolan-multzo berri bati ekin zion. Hondo urdin biziaren gainean egin zituen lan haiek, Fratellini anaietan inspiratuta. Kasu honetan, mihisearen formatu bertikalera jo zuen Mirók, zeina figurak irudikatzeko erabili ohi baita. Kolore biziko motiboen dispertsio apetatsuak zirkua gogorarazten digu.
Fratellini anaiak Medrano Zirkuan aritzen ziren pailazo hirukote italiar bat ziren. Zirkuak Parisen zuen egoitza, eta talde surrealistaren topaleku bezala zen ezaguna. Inspirazio-iturri izan zen Parisen lan egiten zuten artista askorentzat, besteak beste, Picasso edo Alexander Calderrentzat. Baina baita Mirórentzat ere, zeinak zaldiak, pailazoak, lehoi-buruak eta txakurrak irudikatu baitzituen 1925 eta 1927 bitartean, zirkuko eszena horien mugimenduak eta koloreek erakarrita. Irudikapen horiek antzinako obsesio batetik askatu zuten artista: mugimendu zirkularrak irudikatzetik, alegia.
Lehen begiratuan margolanak abstrakzio hutsa badirudi ere, garrantzitsua da kontuan hartzea Mirók errealitate zehatzari buruz zuen kezka etengabea; izan ere, horrexek eragotzi zion artista erabat abstraktua izatea. Hogeiko hamarkadaren amaierako koadroetan, margolariak berak esperimentatutako objektuekin, pertsonekin eta gertaerekin zerikusia zuten motiboak aurkezten zituen. Haren obra errealitatetik gehien urruntzen zela zirudien garaietan, Miró berriro itzultzen zen “lurrera”, artistaren beraren hitzetan. 1926 eta 1927 artean, Miróren koadroek itxura finagoa eta kontzeptualagoa hartu zuten —inspirazio onirikodun irudiak aurkeztu baitzituen—, eta izaera errealistagoa duten beste paisaia batzuk ere sortu zituen artistak. Azken horiek kontraste nabarmena egiten dute haren produkzio abstraktuagoarekin.