Joan Miró. Errealitate absolutua. Paris, 1920–1945
Fornarina (Rafaelen arabera) [La Fornarina (D’après Raphaël)], Paris, 1929ko udaberri–uda
Olio-pintura mihise gainean
146 × 114 cm
Coleção de Arte Contemporânea do Estado, em depósito na Fundação de Serralves - Museu de Arte Contemporânea, Porto
Txoriaren hegaldia lautada gainetik III (Le Vol de l’oiseau sur la plaine III), 1939
Olio-pintura arpillera gainean
89 × 116 cm
Solomon R. Guggenheim Museum, New York. Dohaintza: Evelyn Sharp, 1977
Iruzkinak
Pintura-poema (Izar batek emakume beltz baten bularra laztantzen du) [(Peinture-poème) Une étoile caresse le sein d’une négresse], 1938Olio-pintura mihise gainean129,5 × 194,3 cmTate. 1983an eskuratua
- Izenburua:
- Pintura-poema (Izar batek emakume beltz baten bularra laztantzen du) [(Peinture-poème) Une étoile caresse le sein d’une négresse], 1938Olio-pintura mihise gainean129,5 × 194,3 cmTate. 1983an eskuratua
- Erakusketa:
- Joan Miró. Errealitate absolutua. Paris, 1920–1945
- Gaiak:
- Artea eta historia | Artistak | Eragin artistikoa | Ibilbide artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Kolorea | Konposizioa | Sinbologia | Gerra Zibila (Espainia) | Paris | Poesia | Hizkuntza
- Mugimendu artistikoak:
- Surrealismoa
- Teknikak:
- Olio-pintura
- Artelan motak:
- Pintura (olio-pintura)
- Aipatutako artistak:
- Miró, Joan
Pintura-poema (Izar batek emakume beltz baten bularra laztantzen du izeneko lan hau Pintura-poema gisa ezagutu zen 1960ra arte, artistak mihisearen atzealdean egindako inskripzioari jarraituz. Urte batzuk geroago, ordea, eta artistarekin adostutakoaren arabera, Miróren obraren gaineko adituek orain ezagutzen dugun izenburua ipintzea erabaki zuten, titulua koadroan bertan idatzita zuten beste pintura-poema batzuetako irizpideari jarraikiz.
Miróren gutun batek agerian uzten du margolan horiei izenburua jartzeko izan zuen borroka. Artistak azaltzen zuenez, nahiago zituen titulu “arruntak eta asmo handirik gabeak”, ez zezaten lotu garaiko arte garaikidearen bi korronte nagusietako batekin ere —surrealismoarekin eta abstrakzioarekin, alegia—. Urte batzuk lehenago surrealistengandik aldendu zen, eta saihestu egin nahi izan zituen aipamen konplexuz beteriko izenburu literarioak. Baina, era berean, ez zitzaizkion gustatzen “Konposizioa” eta halako izenburu ez-deskriptiboak; izan ere, haren koadroetako batzuek oso abstraktuak ziruditen arren, nahiago zuen ikusleek ulertzea mundu errealeko alderdiren batean oinarrituta zeudela haiek guztiak. Baliteke Mirók 1930eko hamarkadaren erdi aldera izenburu konplexuegiekiko sentitzen zuen erreparoaren isla izatea, hain zuzen ere, artistak hasiera batean “Pintura-poema” izenburu xumea aukeratu izana.
Mihiseak duen inskripzioa 1936ko azaroaren 25eko poema baten lehen lerroa da, eta Mirók hurrengo hiru urteetan idazkiekin, marrazkiekin eta oharrekin bete zuen koadernoetako baten lehen sarrera izan zen. Garai hartan, Parisko hotel-gela txiki batean bizi zen, eta ez zuen lagun batek utzitako gela bat besterik estudio moduan erabiltzeko. Ez zekien noiz itzuliko zen espainiar estatura —garai hartan Gerra Zibil bete-betean—, eta larri egoten zen zain, bere emaztea eta alaba handik noiz irtengo, hirurak elkartzeko. Urte haietan, ikonografia gero eta ilunago eta basatiagoa baliatu zuen bere obretan, eta lan haiek garaiko gertakarien aurreko izua adierazten dute. Adituek iradokitzen dutenez, Mirók distrakzio moduan baliatu zuen poesia, bitarteko materialen faltagatik egin ezin izan zituen margolanen nolabaiteko ordezko gisa.