Joan Miró. Errealitate absolutua. Paris, 1920–1945
Emakumea gauean (Femme dans la nuit), 1945
Olio-pintura mihise gainean
130 × 195 cm
Eskaintza: The David & Ezra Nahmad Collection
Titulurik gabea (Gaualdi esnoba printzesaren etxean)
[Sans titre (Soirée snob chez la princesse)], ca. 1946
Txinako tinta eta gouachea paper gainean
31,4 × 51,4 cm
Eskaintza: David & Ezra Nahmad Collection
Iruzkinak
Pertsonaia I (Personnage I), 1945Toska26 × 25 × 20 cmCollection Adrien Maeght, Saint-Paul de Vence
- Izenburua:
- Pertsonaia I (Personnage I), 1945Toska26 × 25 × 20 cmCollection Adrien Maeght, Saint-Paul de Vence
- Erakusketa:
- Joan Miró. Errealitate absolutua. Paris, 1920–1945
- Gaiak:
- Artisautza | Gizakia | Artistak | Eragin artistikoa | Esperimentazio artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Zeramika | Sinbologia | Bartzelona | Teknika eta materialak
- Artelan motak:
- Eskultura-objektua
- Aipatutako artistak:
- Llorens Artigas, Josep | Miró, Joan
1945ean, Miró Josep Llorens i Artigas zeramikariaren etxean bizi izan zen Gallifa udalerrian, Bartzelonatik gertu. Pertsonaia I izeneko pieza hau bien arteko lankidetza luze eta emankorraren adibide bat da. Zeramikagileak eta margolariak elkarrekin egindako ahalegina eta lana aitortzeko, bi egileek sinatu zuten zeramikazko lan hau.
Artigasen teknikek zurezko labeetan astiro erretzeko prozesua erreproduzitzen zuten, Grezia klasikoan baliatzen zutena bezalakoa. Artigasek erreketa-akatsengatik bazterturiko ontzi batzuk utzi zizkion Miróri, eta esmaltatze-metodoari buruzko argibideak eman zizkion. Mirók berak handik urte batzuetara bere apaltasun bereizgarriarekin kontatu zuenez, kontu handia jarri zuen lan horietan, Artigasek azkenean onar zitzan.
Artistak gainazal biribildu horietara eraman zituen bere zeinuak, eta, beraz, astro-sinbolo argitsuak nabarmendu egiten dira ontzien azal xumearen gainean. Era berean, piezen hondarrak erabili zituen forma humano eta humanoideak erreproduzitzeko; horiexek dira, hain zuzen ere, bere zeramika-lanaren protagonista nagusiak.
Artigasen arabera, suak, keak eta buztin lurkarak zeramika-piezen oinarrizko osotasuna gorde zuten. Mirók terres de grand feu izena jarri zien 1956an Artigasekin batera aurkeztu zuen erakusketan —“su handiko lurrak” bezala ere itzuli izan da esapide hori—. Urtebete geroago, Artigasek eta Mirók beren lehen enkargua onartu zuten, eta zeramikazko mural bat egin zuten UNESCOren Parisko egoitzarako. Artigasek Mirórekin lanean jarraitu zuen 1970eko hamarkadan, harik eta, osasun arazoak zirela medio, bere seme Joan Gardy Artigas utzi zuen arte estudioaren arduradun gisa.