Van Goghetik Picassora. Thannhauser legatua

Iruzkinak

Paisaia Anberestik hurbil, Georges Braque

Georges Braqueren margolan honetan, aire zabaleko eszena baten oinarrizko ingeradak zehazki marrazturik daude. Ez dirudi, ordea, koloreek lotura dutenik margolariak iruditara eraman zuen egiazko paisaiarekin.  

Are gehiago, Braqueren aldi “fauvista” delakoaren hasiera markatzen du lan honek. Fauve hitzak basapiztia esan nahi du frantsesez, eta erreferentzia egiten die margolari fauvistek lehenetsi zituzten kolore indartsuei, itxuraz euren nahierara aukeratutakoei.

Megan Fontanella komisarioa:

Kolorearen bizitasuna, horixe da margolan honen ezaugarria. Agerikoa da, batez ere, zerua margotzeko artistak aukeratu duen kolore sortan; purpura, arrosa eta berdeetan. Ondoren, lurzoruan, belarra ez da berdea soilik, berriz ere elkartzen baitira bertan gorri eta arrosak, paisaia-margolaritza tradizionalean hain gutxi erabili ziren kolore indartsu horiek.

Pintura hau margotu aurreko urtean, Henri Matisse eta Andre Derain margolarien lan fauvista iraultzaileak ezagutu zituen Braquek. Kritikari batek, haserre bizian, fauvismoa salatu zuen lehenago, esanez “ikusleen aurpegira botatako pintura-potea” besterik ez zela.

Hala ere, lan horiek ezagutzeak halako zirrara sortu zion Braqueri, ezen ordurarte egindako lan guztiak txikitu, eta fauvisten erara margotzen hasi baitzen, hemen ikusten dugun legez.

Paisaia honek ibai zati bat jasotzen du, Flandrian dagoen Anberesko portutik hurbil; haren “hiri grisa” izateagatik zen Anberes ezaguna, hain zuzen ere. Braquek, ordea, begirada zabaldu berria zuen, zirraraz, irudikapenerako tresna huts gisa zuen funtziotik askatutako kolorea hartzeko.

Megan Fontanella: Eszena hau aire zabalean edo estudioko hormen artean margotua izan, espresioaren kalitatea antzematen da hemen, pintzelkada oparoak eta kolorearen oreka egoki eta harmoniatsuak emandakoa.