Chacun à son goût
Sarrera
Asier Mendizabal, Nom de guerre, 2007 (302. aretoa)
Iruzkinak
Abigail Lazkoz, Azken joeren 130.000 urte (130.000 Years of Last Tendencies), 2007 (301. aretoa)
- Izenburua:
- Abigail Lazkoz, Azken joeren 130.000 urte (130.000 Years of Last Tendencies), 2007 (301. aretoa)
- Erakusketa:
- Chacun à son goût
- Gaiak:
- Heriotza | Artea eta gizartea | Artea eta umorea | Ibilbide artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Kolorea | Tamaina
- Teknikak:
- Marrazkia
- Artelan motak:
- Horma-pintura | Pintura
- Aipatutako artistak:
- Lazkoz, Abigail
Abigail Lazkoz 1972an jaio zen, eta laurogeita hamargarren hamarkadaren amaieran eta 2000. urte hasieran irmotu zen artista-belaunaldikoa da. Belaunaldi horretakoak dira, baita ere, erakusketa honetako gainerako artistak. Bere sorterri den Bilbon 1995ean Arte Ederrak amaitu zituenetik gaur arte, bere belaunaldiko artisten artean ibilbiderik bizienetakoa eta nazioartekoenetakoa izan du. Gaur egun New Yorken bizi da eta bertan egiten du lan.
Bere lengoaia bilatu nahian, 1999an pintura aldera batera utzi eta marrazkigintzan hasi zen. Marrazkiak zuri-beltzean egiten ditu, soilak eta apaingarririk gabekoak. Atzean oinarri kritikoa izaten dute, ia beti ironikoa; gizarte-gaiak lantzen ditu, hala nola, genero-indarkeria, animaliek jasotzen dituzten tratu txarrak edo gerra.
Lazkozek erakusketa honetarako egin duen lanak Azken joeren 130.000 urte du izena eta tamaina handiko horma-pintura bat da. Itxuraz elkarren arteko loturarik ez duten bi gai jorratzen ditu izenburuak: alde batetik, modak eta berritasunak artean duten eragina; eta bestetik, homo sapiens-a ehorzketa erritualak egiten hasi zen unea, egun den gizaki bihurtuko zuena. Zehazki, hildakoak ehorzteko gaia landu du batez ere artistak. Lazkozek, ordea, ez du heriotza izugarria edo makabroa den zerbait bezala irudikatzen, maila desberdin batean, paraleloki, bizidunak ohartu gabe, gertatzen den zerbait baketsua bezala baizik.
Begiratu horma-hilobien barnean: umetoki baten forma gogorarazten dute, eta badirudi hildakoak bilduak daudela, kontzentrazio isilean. Hala ere, heriotzaren ikuspegi baketsu hori, hilarrietako begirunerik gabeko testuek hausten dute. Idazki horiek arretaz begiratzen badituzu, konturatuko zara, nagusi den isiltasun hori hausten duten garrasiak direla.