Chacun à son goût
Clemente Bernad, Jornalariak (Jornaleros), Euskal kronikak (Basque Chronicles), Hilobi irekiak (A tumba abierta), Caracas sailak (307. aretoa)
Ibon Aranberri, Zerumugak (Horizontes), 2001–2007 (korridoreak)
Iruzkinak
Sergio Prego, Diedroen segida (Secuencia de diedros) (Gortina-horma – Atrioa)
- Izenburua:
- Sergio Prego, Diedroen segida (Secuencia de diedros) (Gortina-horma – Atrioa)
- Erakusketa:
- Chacun à son goût
- Gaiak:
- Giza gorputza | Artea eta espazioa | Artea eta pertzepzioa | Artea eta emozioa | Artea eta teknologia | Ibilbide artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Geometria | Mugimendua
- Mugimendu artistikoak:
- Arte Abstraktua
- Artelan motak:
- Argazkia | Bideoa | Eskultura | Instalazioa
- Aipatutako artistak:
- Prego, Sergio
Sergio Prego donostiarra 1992an lizentziatu zen Arte Ederretan Euskal Herriko Unibertsitatean; gaur egun, New Yorken bizi da eta bertan lan egiten du. Bere artelanetan argazkia edo eskultura aurki ditzakegu, baina baita bideoa eta instalazioa ere. Bere lanek zalantzan jartzen dute lekuaren, denboraren eta irudikatutako objektuaren arteko harreman fisikoa. Aurreko obra askotan, eta bere belaunaldiko beste artisten moduan, bera da bere lan askoren protagonista. Giza gorputza eskulturarako lehengai gisa ageri da, inguruko espazio fisikoa zehazten duen osagaia baita, eta, askotan, grabitateari ere egiten dio aurre. Ordenagailua bere lana fisikoki pilatzen duen elementua da: kamera sinkronizatuekin lortzen dituen sekuentzia eta hartualdiak manipulatu eta editatu egiten ditu, ikuslearen itxaropenak zalantzan jartzeko eta harrituta uzteko. Simulazioa eta irudien ekoizpenerako teknologia modernoak dira erabiltzen dituen lan-tresna nagusiak.
Erakusketa honetarako Pregok Diedroen segida lana sortu du. Hasiera batean, izenburuak abstrakzio geometriko hutsa baino ez digu adierazten. Ordea, lanak konplexutasun tekniko izugarria dakar berekin, errealizazioaren nahiz muntaketaren aldetik, iristeko zaila den toki batean burutu baita, hain zuzen ere, museo barneko kristalezko dorre makurretan kokatu da lana. Horrela, artistak aurre egiten die, batetik, Museoaren espazio tradizionalari, eta, bestetik, espazio horren barnean arteak duen izaerari berari. Panel higikorrak erabiliz, Pregok ikuslearen pertzepzioarekin jolasten du, eraikinaren mugimendu simulatuak eta bere lanaren benetako mugimenduak konbinatuz.