Urrezko Aroa: Städel Museum-en Holandako eta Flandeseko pintura
Job Berckheyde, Amsterdameko burtsa, ca. 1675–80
Jacob van Es, Natura hila sukaldeko mahai baten gainean dauden arrainekin, ca. 1635–40
Iruzkinak
Jan Brueghel Zaharraren lantegia, Lore-sorta beirazko murko batean, ca. 1610–25
- Izenburua:
- Jan Brueghel Zaharraren lantegia, Lore-sorta beirazko murko batean, ca. 1610–25
- Erakusketa:
- Urrezko Aroa: Städel Museum-en Holandako eta Flandeseko pintura
- Gaiak:
- Heriotza | Sorkuntza artistikoa | Lan-prozesua | Sinbologia | Natura hila | Lore-margoa | Vanitas | Herbeheretako Urrezko Aroa | Natura
- Mugimendu artistikoak:
- Barrokoa
- Artelan motak:
- Pintura
- Aipatutako artistak:
- Brueghel Zaharra, Jan
Udaberriko eta udako hainbat lore ‘Krautstrunk’ edo edateko ontzi mota batean jarri dituzte. Egia esan, beirazko ontzi baxu, zabal honek ezin zuen hain zurtoin luzerik heldu. Are gehiago, lore horiek sasoi desberdinetan loratzen ziren.
Jan Brueghel Zaharrari esker, loreen natura hilak oso gogoko bihurtu ziren koadroetan. 1606tik aurrera, lehenengo lore-sorta hau margotu zuenean, loreen irudiak etengabe errepikatu zituen. Garai hartan, lore bitxi eta garestiak askotan itxuraz antolatzen ziren aski ezaguna zen gai unibertsal baten inguruan. Artistek benetako loreak nahiz landareen irudiak (batzuetan, botanikari buruzko argitalpenetan aurkitutakoak) baliatzen zituzten eta natura hilen oinarri ziren.
Loreak naturaren gauzatze bikainaren eta mirariaren burutzapentzat jotzen zituzten. Idi-bihotza biziki modako eta garesti bihurtu zen, eta 1630eko hamarkadan idi-bihotzaren zaletasun-aro gorenera iritsi ziren. Urdinxka den idi-bihotza oso gogoko zuten loreen pintore guztiek eta lan honetan Brueghelek garrantzi berezia eman zion. Aldi berean, loreek gainbehera eta heriotza ekar zezaketen gogora, vanitas bat adieraziz.
Mahai gainean dauden erromero- eta oroilore-adaxkak leialtasunaren eta iraunkortasunaren ikur dira. Oroilorean pausatu den tximeleta eta erromero gaineko burruntzia berpiztearen eta gaitzaren ikur izan daitezke. Tximeletaren eraldatze-aldiak arima galduaren adierazgarri ziren eta, aldiz, burruntzia gaitzarena.