Lucio Fontana. Atarian

Iruzkinak

Kontzeptu espaziala, Natura (1959–60)

Zein da eskulturaren muina? Espazioan hartzen duen bolumena? Gainazalak gogora ekartzen dituen ukimenezko sentsazioak? Formak iradokitako mugimendua eta tentsioa? Materiaren eta haren zuloen pisua eta hutsunea?

Galdera horiek egiteak berekin dakar eskultura zalantzan jartzea, bi oinarrizko harremanetan oinarrituta: eskulturak espazioarekin duen harremana eta ikuslearekin duena. Fontana-k bere ibilbide osoan egin zuen hausnarketa hori. Eta bere pentsamendua horrelako lanetan gorpuztu zen: terrakota bolumen handia, gainazal irregularra, itxura organikoa. Barruan irekitako hutsune izugarria nabarmentzen da.

Esanahi ezkuturik gabe, bolumena eta hutsunea soilik izanda, lan honek eskulturaren izaerari buruzko hausnarketa egiten du, eta ikusleari espazioan duen presentziari buruz galdetzen dio, horren baitan hartzen duen lekuari buruz.

Natura izeneko serie batekoa da obra hau; sail hori 50eko hamarkadaren amaieraren eta 60ko hamarkadaren hasieraren artean sortu zuen Albisolan. Lan horiek egiteko, zeramikazko lehen saiakerak praktikatu zituen tailerrera itzuli zen Fontana. Banan-banan eginda, bola ikaragarriak dira, egikera landugabekoak, eta eskulana eta materialaren jatorrizko izaera ekartzen dute gogora. Basatiki egindako zuloak dituzte, forma eta tamaina desberdinetakoak eta leku desberdinetan.

Mihise gaineko bi serie garrantzitsuenak, Zuloak eta Ebakidurak, egiten hasita zegoenean heldu zion serie horri Fontanak. Naturak ez bezala, mihisearen azalera zuriaren gainean egindako esku-hartzeak dira lan horiek. Hala ere, Fontanak helduaroan egindako eskulturekin ezaugarri komun bat dute: arte-objektuaren materialtasunean arakatzeko nahia eta espazioarekin duten harremana. Une horretatik aurrera, Lucio Fontanaren lanek “Kontzeptu espaziala” izen orokorra zuten, eta espazialismoak adierazitako esperimentazioaren parte izan ziren.