Ispilua alderantziz. "La Caixa" Fundazioaren eta MACBAren bildumen artea
Antoni Tàpies, Berdeak marroi ilun gainean (Verds damunt marró fosc), 1949
Andreas Gursky, Hong Kong Shanghai Bank, 1994
Iruzkinak
Jeff Wall, Ehiza paisaia (A Hunting Scene), 1994
- Izenburua:
- Jeff Wall, Ehiza paisaia (A Hunting Scene), 1994
- Erakusketa:
- Ispilua alderantziz. "La Caixa" Fundazioaren eta MACBAren bildumen artea
- Gaiak:
- Artea eta gizartea | Artea eta politika | Artea eta emozioa | Eragin artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Tamaina | Paisaia | Düsseldorfeko Eskola | Vancouverreko Eskola | Frankismoa | AEB | Dualtasuna | Zinema
- Artelan motak:
- Argazkia
- Aipatutako artistak:
- Wall, Jeff
Areto honetan, paisaien argazkiak ikusiko dituzu, batik bat, Vancouverreko eta Düsseldorfeko Eskoletako artistek sortutakoak; baina, halaber, eskola horien ideietako batzuk jorratu dituzten artista madrildar, katalan eta frantses ugariren lanak ere badaude.
Jeff Wall-en Ehiza-paisaia argazki narratibo handi bat da, gardenki gainean inprimatua. Koloreak oso deigarriak eta artifizialak dira, eta irudiak, urrunetik ikusita ere, artegatasuna sorrarazten digu. Sentsazio hori areagotu egiten da ohartzen garenean armak daramatzaten bi irudi bereizgarririk gabeko leku bazter batera hurbiltzen direla ikustean. Hori ez da guk esperotakoa: paisaia eder bat, alegia. “Ez den” gune bat da, naturaren eta aldirien artekoa, bien artean kolokan.
Artearen Historian aditu Jeff Wallek hasierako lanetatik jo du historiaren iturrietara. 1980ko hamarkadan irudi panoramiko zabal-zabalak sortzeari ekin zion, paisaia-artea, forma artistiko tradizionalenetakoa, beste modu batean aztertzeko. Ehiza-paisaia lanean, pinturaren, argazkilaritzaren eta zinemaren lengoaiak elkartu ditu modu erradikal batean: zinemari dagokion narrazioa paisaiaren generoan, haren bereizgarriez blai, txertatu du, eta horrelaxe arakatu du bi formen arteko tentsioak eta ezaugarri komunak.
Honakoa dio artistak:
“Nire asmoa da... kontraesanik ez dagoela erakustea; ez dira aurkakoak gai jakin bat lantzeko Manet-en edo Dostoyevski-ren moduak eta artista modernoen moduak. Ez dut inoiz onartuko elkar baztertzen dutela esatea”.
Imajinaren anbiguotasunak keinu egiten dio ikusleari. Enigma batean sartzen gaitu. Pertsona horiek nortzuk diren galdetzen diogu geure buruari eta, zehazki, zergatik ari ote diren armak eskuan aldirietako auzune batera hurbiltzen.
Wallek esan duenez, Carlos Saura-ren 1965eko La Caza (“ehiza”) pelikula izan zen irudi hau sortzeko hasierako inspirazio-iturria. Sauraren pelikulan, pertsonaiak ehiza-barruti batean geratzen dira bertatik irten ezinik; pertsonaiek ezin dute presioa jasan, eta, azkenean, elkarri erasotzen diete. Ageriko alegoria politikoa da filma: Saurak Francoren agintaldiko Espainia gizarte autodestruktibo baten moduan erakusten digu. Wallen imajinak atzera ere islatzen du ideia hori, baina Ipar Amerikako gizartea du gai.