Ispilua alderantziz. "La Caixa" Fundazioaren eta MACBAren bildumen artea
Andreas Gursky, Hong Kong Shanghai Bank, 1994
Geneviève Cadieux, Entzun nazazu zure begiez (Hear Me with Your Eyes), 1989
Iruzkinak
Thomas Struth, Humboldtstrasse, Leipzig, 1991
- Izenburua:
- Thomas Struth, Humboldtstrasse, Leipzig, 1991
- Erakusketa:
- Ispilua alderantziz. "La Caixa" Fundazioaren eta MACBAren bildumen artea
- Gaiak:
- Artea eta historia | Artea eta psikologia | Arkitektura | Sorkuntza artistikoa | Paisaia | Bigarren Mundu Gerra | Alemania
- Artelan motak:
- Argazkia
- Aipatutako artistak:
- Struth, Thomas
Thomas Struth Dusseldorfekoa da, eta Gerhardt Richter pintorearekin ikasi zuen; azken hori, argazkilaritzaren eta pinturaren arteko mugak lausotu nahian egindako lanengatik ezaguna da.
Struthek, lan batzuetan, artea behatzen duten pertsonak eta museotako bisitariak irudikatu ditu; horrela aditzera eman du artea behatzearen talde-esperientziak eragiten dion lilura. Gainera, “psikea aztertzeko tresna”tzat du argazkigintza. Hortaz, jakin-min handia pizten du eraikinen argazki artegagarri gehienetan pertsona bakar bat ere ez agertzeak. Lan honetan, Leipzigeko banketxe bat erakusten digu, bizitasunik gabeko dokumental baten erara: zaharra eta apaindura gutxikoa modernoarekin eta anonimoarekin bat egiten du irudian.
Eraikin hori Leipzigeko kale handi batean dago. Garai batean, hiria ikaskuntza- eta kultura-gune gailenetakoa izan zen Europan. Baina, Bigarren Mundu Gerra ostean, Sobietarrek okupatutako Ekialdeko Alemaniako zati bihurtu zen, eta, ondorioz, estatus hori galdu zuen. Ekialdeko Alemania, Mendebaldeko aberatsa ez bezala, baztertuta, eta pobretuta, geratu zen. Hartara, bateratzeko gura estuki lotu zitzaion aurrerabideak lortzeari.
Eraikitako egiturei begiratuz gero, adibide honetan banketxe bati, argi ikusiko dugu une jakin batean gizarte batek zeri ematen dion benetako balioa. Struthek iradokitzen bide digu, balitekeela egitura hori Erdi Aroan katedral bat izana eta 1930eko hamarkadan zentral elektriko bat. Erlijioa, dirua, botere nazionala, industria, baita artea ere, ohoratu egiten ditugu gure eraikinei eskala kolosala ematen diegunean.
“Niretzat, hasiera batean, hauxe zen galdera: Nola bizi dugu historia? Gero, hauxe galdetzen hasi nintzaion nire buruari: Zein eragin du historiak hiri baten arkitekturan? Nola islatzen da komunitate bat bere arkitekturan, zintzotasunez ala bestela?
Jende askoren ustez, heldu nahi diogun gaiak bultzatzen gaitu argazki bat egitera. Niretzat, ordea, politikaren edo gizartearen alorreko kontu jakin batzuek, liluratu edo aztoratzen nautenek, bultzatzen naute argazki bat egitera, horien inguruan jardun nahi dut eta. Eta orduan aukeratzen dut nahi hori betetzeko aukera emango didan gaia”.