Fauvismotik surrealismora: Parisko Musée d’Art Moderneko maisulanak
Fernand Léger, Gizona piparekin (L'homme à la pipe, 1920)
Amedeo Modigliani, Begi urdineko emakumea (Femme aux yeux bleus, ca. 1918)
Iruzkinak
Marc Chagall, Ametsa (Le rêve, 1927)
- Izenburua:
- Marc Chagall, Ametsa (Le rêve, 1927)
- Erakusketa:
- Fauvismotik surrealismora: Parisko Musée d’Art Moderneko maisulanak
- Gaiak:
- Emakumea artean | Giza gorputza | Mitologia | Eragin artistikoa | Ibilbide artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Kolorea | Konposizioa | Paisaia | Natura | Paris | Erotismoa
- Mugimendu artistikoak:
- Fauvismoa
- Teknikak:
- Olio-pintura
- Artelan motak:
- Pintura (olio-pintura)
- Aipatutako artistak:
- Chagall, Marc
Chagal egungo Bielorrusiako Vitebsk herritik gertu jaio zen, eta Parisera joan zen bizitzera 1923an. Aurretik ere bizi izan zen Frantziako hiriburuan, 1909 eta 1914 bitartean.
Sobiet Batasuneko bizimoduaren zailtasunetatik ihesi iritsi zen Paris aldera, Lehen Mundu Gerraren eta Urriko Iraultzaren ondoren.
Chagallen sormena loratu egin zen Parisko bigarren egonaldi hartan. Izan ere, bizimodu erosoagoa izan zuen garai hartan, eta samurtasuna eta poza darie aldi hartako lanei.
Alderantziz irudikatutako paisaia idor eta eskematiko batean, animalia hibrido eta neurrigabe bat ikusten dugu, aldi berean untxia eta astoa gogorarazten dituena. Bizkarrean, bularrak agerian dituen emakume erdi biluzi bat darama, zeina ahoz gora baitago konorterik gabe.
Eszena horrek gogora ekar lezake Henry Füssli margolari suitzarrak 1781ean margotutako Amesgaiztoa koadroa, baita Europaren bahiketa ere, mendebaldeko arte klasikoan behin eta berriz agertzen den gai mitologikoa; eta horrek kutsu erotikoa ematen dio margolanari.
Koloreek azpimarratu egiten dute aurrean duguna ez dela mundu erreala. Untxi-astoa gorri-bioleta kolorekoa da. Zelaia, horia; eta gaueko zerua, berriz, urdin dirdaitsua.
Kolore bizi eta distiratsuek sortzen dute, hain zuzen, artistaren lanek berezkoa duten giro alai eta oniriko hori.