Fauvismotik surrealismora: Parisko Musée d’Art Moderneko maisulanak
María Blanchard, Emakume espainiarra (L'Espagnole, ca. 1910–13)
Giorgio De Chirico, Malenkonia hermetikoa (Mélancolie hermétique, 1919)
Iruzkinak
María Blanchard, Saskigilea (Le vannier, 1924–25)
- Izenburua:
- María Blanchard, Saskigilea (Le vannier, 1924–25)
- Erakusketa:
- Fauvismotik surrealismora: Parisko Musée d’Art Moderneko maisulanak
- Gaiak:
- Emakumea artean | Artea eta gizartea | Artearen historia | Eragin artistikoa | Ibilbide artistikoa | Sinbologia | Espiritualtasuna | Katolizismoa | Espainia | Paris | Pertzepzioa
- Mugimendu artistikoak:
- Abangoardia
- Teknikak:
- Olio-pintura
- Artelan motak:
- Pintura (olio-pintura)
- Aipatutako artistak:
- Blanchard, María
María Blanchardek 1919–20 inguruan utzi zuen kubismoa, baina mugimendu haren arrastoak eta eraginak luzaz jarraitu zuten artistaren lanean.
Garai hartan bogan zegoen “ordenara itzultzea”, hau da, artearen munduan berriro ere ordena klasiko edo tradizionalari heltzea. Joera horri segika, Blanchard pinturan murgildu zen buru-belarri, eta diziplina hori erabili zuen bere bizipenak adierazteko.
Blancharden olio-pinturak kutsu espiritual katolikoa agertzen hasi ziren, eta artista motibo malenkoniatsuak eta kristautasunari lotutako gaiak lantzen hasi zen.
1924ko Saskigilea lanak familia bat erakusten du, asto eta guzti, hiri-paisaia baten bazterrean kokaturik.
Lehen planoan ageri den gizonezko irudia saskigile xume bat da. Egurrezko aulki baten gainean eserita dago, saski bat egiten. Badirudi, amaitutakoan, albo batera dituen gainerako otzarekin jarriko duela.
Saskigilearen ondoan mutil txiki bat ikusten da, gora begira, eskuan pilota bat duela. Atzean, berriz, ama dago, zapi zuriz estalitako haur jaioberria besoetan duela.
Margolanaren jatorrizko izenburua Familia Santua izaki, kristau ikonografia gogorarazten du eskulanetan diharduen langile-klaseko herritar-multzo horrek.