Martha Jungwirth

Iruzkinak

Bihotza bor-bor, Kanbodia sailekoa, 2006

2004ko udaberrian Kanbodia aldean egon eta gero egin zituen Jungwirthek gorri- eta bioleta-tonalitate biziko pintura hauek. Bidaiek bere artea egiteko bultzada berria ematen diote egileari, eta errealitateari aurre egiteko bestelako moduak aurkitzea ere ahalbidetzen diote; paisaia eta inpresio bisual berriak topatzen ditu, eta horiek sorrarazten dituzten emozioak sentitzen. Hain justu, “ihesaldi piktoriko” gisa deskribatzen ditu Jungwirthek bere bidaiak.

Sail honetarako inspirazioa Kanbodiara eginiko bisitatik badator ere, artistak Vienako estudioan margotu zituen lanok, etxera itzuli eta hilabete batzuetara. Argazki digital xumeak estimulu bisual gisa baliatuz, akuarelaren aplikazioari berari utzi zion prozesua gidatzen. Pieza hauetan ez dago ezer figuratiborik: haien asmoa ez da ageriko errealitatea erreproduzitzea. Horren ordez, Jungwirthek ikusi eta sentitu zuenarekiko erreakzioa margotzen du, eta une jakin batean sentituriko emozioak adierazten ditu, bai iraganean Kanbodia aldean bizitakoak, bai oraingoak, estudioan lanean ari dela paperaren aurrean sentitzen dituenak.

Horrelaxe saiatzen da Jungwirth ukiezina jasotzen, eta horrexek ematen dio haren lanari dinamismo- eta asaldura-kutsua. Bizitakoaren iheskortasuna adierazteko eginahal horretan, bizkor, bat-batean eta kontzentratuta margotzen du. Koloreen arteko elkarrekintza erabiltzen du esperientzia eta emozioa transmititzeko, islatzeko eta babesteko. Jungwirthen ustetan, kolorea da berak memoriarekin erlazionatzeko daukan modua. Eta, esperientzia bat kolorearen bidez sintetizatzean, tonuak biziagoak eta sutsuagoak izatea lortzen du.