Palazuelo. Lan prozesua

Iruzkinak

Psello, 1955 (olio-pintura mihise gainean), Bakardadeak I, 1955 (olio-pintura mihise gainean), Irudia, 1955 (olio-pintura mihise gainean)

Psello, Bakardadeak I eta Irudia obrak, tonu okre eta gorriengatik antzemango dituzunak, 1955ekoak dira eta Pablo Palazuelo-k Parisen egin zuen lehenengo bakarkako erakusketan jarri zituzten ikusgai Maeght Galerian. Fama handiko galeria zen ordurako, besteak beste, Chagall-en, Braque-ren, Miró-ren edo Calder-ren erakusketak egin izan zituena. Aimé eta Margueritte Maeght ziren bertako zuzendariak, eta garai hartan funtsezko babesa izan ziren Palazuelorentzat. Urte haietako bere lanetan lur-koloreak dira nagusi, zuriaren eta beltzaren gainean jarrita. Geroago, Palazuelok horia gehitu zuen eta oinarrizko lau kolore horiek (zuria, beltza, gorria eta horia) berde eta urdin koloreekin konbinatu zituen zenbaitetan, zorroztasun kromatikoa arinduz.

1976ko elkarrizketa batean hauxe zioen Palazuelok aldi horri buruz:

“Nire obraren hasierako aldi hartan lur-koloreak eta grisak nagusitzen dira. Garai hartan (“Bakardadeak” izeneko lan-sorta) tentsio handia bizi zuen nire irudimenak… Irudimenak berak sorrarazten zuen koloreak nahastearen borroka hura, seguru. Kolore lohiak eta hitsak ziren, eta tarteka distiraren bat sortzen zen, egunsentia hasten denean bezala.

Obra-sorta hau margotu zuen garai hartan, Palazuelo berezko hizkuntza garatzen hasi zen bere ahalbideak sakonetik aztertu nahian marrazki ugari eginez. Parisko bere estudioan, hark zuen kezka sortzailea premiazko beharra bilakatu zen, egun osoan zehar etengabeko bilaketa-lanean aritzera eramango zuena. Hala, agerkunde antzeko bat izan zen bilaketa-lan horren emaitza, 1982an Arte Ederretako Urrezko Domina jaso zuenean artistak berak El País egunkarian azaldutakoaren arabera:

“Azkenean, egun batean, […] nire aurrean zerbait zabaltzen hasi zela sumatu nuen. […] 1952an gertatu zen, eta horrek are eta manipulazio eta esperimentu grafiko gehiago egitera eraman ninduen, are eta indar eta arreta handiagoaz gainera. […] Koadro dezente suntsitu nituen garai hartan, eta lan-sorta bat besterik ez nuen salbatu, Bakardadeak izenburua eman nien koadroak, alegia. Koadro horiek agerian uzten zuten etengabeko borroka, baina baita prestakuntza-prozesua ere, nirea osorik zen zerbait balitz bezala ikusten nuena.