Palazuelo. Lan prozesua
Uhina, 1959 (olio-pintura mihise gainean)
Zenbakia eta urak, 1978 (gouachea paper gainean), Zenbakia eta urak I, 1978 (olio-pintura mihise gainean)
Iruzkinak
Erdiko beltza, 1965 (olio-pintura mihise gainean), Ómphalo V, 1965-1967 (olio-pintura mihise gainean)
- Izenburua:
- Erdiko beltza, 1965 (olio-pintura mihise gainean), Ómphalo V, 1965-1967 (olio-pintura mihise gainean)
- Erakusketa:
- Palazuelo. Lan prozesua
- Gaiak:
- Ibilbide artistikoa | Geometria | Lan-prozesua | Lerroa | Espainia | Paris
- Mugimendu artistikoak:
- Arte Abstraktua
- Teknikak:
- Olio-pintura
- Artelan motak:
- Pintura
- Aipatutako artistak:
- Palazuelo, Pablo
Bi obra hauek, Erdiko beltza eta Ómphalo V Palazuelo-k Parisen egon zen garaiko azkenetakoak dira. Ondoren, hirurogeiko hamarkadaren bukaeran, behin betiko itzuli zen Espainiara. Espainian bueltan zela, aldaketa nabaritzen hasi zen bere lanean: trazua finduagoa agertzen da, landuagoa. Bere ibilbidearen aurreneko hogei urteetan, Palazueloren estiloa, itxuraz, zehaztu gabea zen nolabait esateko: erabiltzen dituen lerroak batzuetan erdizka, amaitu gabe geratzen direla ematen du, beste zenbait modutara jarrai dezaketela esan nahi balu bezala, emaitza desberdinekin. Espainiara itzuli zenetik ideia haiek berak lantzen jarraitu zuen baina “zalantza” haiei azkena ematen hasi zen, akaberak osatuagoak, aratzagoak zirelarik.
Prozesu hori hurrengo hamarkadetan sendotzen joan zen. Etengabe aldatzen zihoan prozesu horretan, forma jakin batzuk landu, baztertu eta berriro erabili zituen behin eta berriro. Errepikapena konstante bat da bere lanean, baina gai beraren inguruan egin ohi dituen bariazioak aipatzeko Palazuelok ez du “serie” hitza aipatzen, “familia” hitza baizik:
“Nire koadroak taldekatu egiten ditut, talde edo familia baten osagai desberdinen hurbiltasun fisikoak argiago erakusten duelako etengabeko aldaketa-prozesua, prozesu atzeraezina, bere garapenean obra indibidual bakoitzaren mugak gainditzen dituena.”