Palazuelo. Lan prozesua
Ametsena VII, 1998 (olio-pintura mihise gainean)
Zeinua VII, 2001 (altzairu herdoilgaitza)
Iruzkinak
Paisaia III, 1996 (aluminio igurtzia)
- Izenburua:
- Paisaia III, 1996 (aluminio igurtzia)
- Erakusketa:
- Palazuelo. Lan prozesua
- Gaiak:
- Artea eta pertzepzioa | Arkitektura | Eragin artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Geometria | Lerroa | Mugimendua | Materialak
- Mugimendu artistikoak:
- Arte Abstraktua
- Artelan motak:
- Eskultura
- Aipatutako artistak:
- Palazuelo, Pablo
“Azken urte honetan metalean egin ditudan paisaia-eskulturak beste paisaia batzuk aurkitu eta eraikitzera eraman nauen asmoaren emaitza dira, paisaia naturalek bezala, aldi edo momentu bakoitzean sentsazio desberdinen ikuspegi osatua aditzera eman ahal izateko. Beraz, paisaia horiek berriak dira bidaiariarentzat edo ibiltariarentzat, urrunetik, goitik, edo galdu ahal izateko edo bere buruarekin aurkitu ahal izateko barne-eremuak segituz behatzen dituen horrentzat.”
Palazuelo-k pintore izan nahi zuen betidanik, baina geometriak eragin zion interes horrek eraman zuen arkitektura ikastera, lehenik Madrilen eta geroago Ingalaterran, Oxford Unibertsitatean. Dena den, Gerra Zibila sortu zenean arkitekturako ikasketak baztertu eta Espainiara itzuli zen. Gerra garaian pilotu izan zen eta gerra amaitzean pintatzeari ekin zion buru-belarri.
Arkitekturako ikasketa haiek eragin handia izan zuten geroago bere nortasun artistikoan:
“Artea erlijioaren eremuaren inguruan sortu zen, hedadura magikoarekin nahasten da, baina beti dago teknika bati lotuta, ez dago arterik teknikarik ez badago. […] Gero eta gehiago jabetzen naiz horretaz; arkitekturan asko nabaritzen da, arkitektura eta ingeniaritza gauza bera dira, makinak izugarri ederrak dira, eskultura modernoak nahiko lukeen zerbait. Azkenean oso sinbiosi positiboa eta orekatua gertatuko da, batera jaio ziren zientziaren eta artearen artean emaitza zoragarriak ekarriko dituena”.
Izan ere, bere eskultura asko goitiko “plano arkitektoniko” antzeko bat dira, norabide guztietatik zabaltzen direnak.
“Batzuetan marrazki-zatiak erabiltzen ditut, koadro baterako egin izan nituenak, eta itsu-itsuan mozten ditut. Moztu eta paper arruntaren gainean eransten ditut. Orduan, aluminio-orri fin-fin batekin lan egiten dut – paper-orria bezain fina–, erraz mozteko aukera ematen didalako. Oso tarteka bakarrik, soldadura pixka bat ere erabiltzen dut gune jakin batzuk finkatzeko. [...] Pisu arinaren oximoronak Cecil Balmond ingeniari handia eta hark emandako ikasbidea gogorarazten dit, hau da: eraikuntza baten egonkortasuna neurri batean bere arintasunaren bitartez lortu daitekeela, dardarak eta bibrazioak xurgatzeko ahalmena ematen diolako”.
Bere eskulturek aparteko sentsazioa sorrarazten digute, arintasun-sentsazioa eta dinamismo eta mugimenduarena (bizitzaren eta materiaren mugimendua, bere obraren beste konstante bat, geometriarekin eta ordenarekin batera) bereizgarri dituzten irregulartasun espazialen bidez.
“Mugimendu geldiaren pertzepzioa eskultura baten pertzepzio sakonaren osagai da. Planoaren gainean, bi dimentsioko egitura, benetan eskultura bada, eta arretaz begiratuz gero, mugitu egiten da nahitaez.”