Palazuelo. Lan prozesua
Estudio handia I, 1955 (arkatza paper gainean), Estudio handia III, 1957 (arkatza kolatutako paper gainean), Estudio handia IV, 1957-1958 (olio-pintura mihise gainean)
Uhina, 1959 (olio-pintura mihise gainean)
Iruzkinak
Mandala,1958 (olio-pintura mihise gainean)
- Izenburua:
- Mandala,1958 (olio-pintura mihise gainean)
- Erakusketa:
- Palazuelo. Lan prozesua
- Gaiak:
- Eragin artistikoa | Geometria | Kolorea | Lerroa | Mugimendua | Sinbologia | Espiritualtasuna
- Mugimendu artistikoak:
- Arte Abstraktua
- Teknikak:
- Olio-pintura
- Artelan motak:
- Pintura
- Aipatutako artistak:
- Palazuelo, Pablo
Mandala hitzak “zirkulu” esan nahi du eta sinbolo gisa ekialdeko artean ez ezik, batez ere budismo tibetarrean, Erdi Aroko arte kristauan ere agertzen da. Ekialdean, mandala bat sortzeko erritual budistak nozio hauek ditu oinarrian: iraunkortasunik eza, transformazioa eta den guztia naturan berriro xurgatzen den modua.
Ikuspegi artistikotik, mandalak egitura batzuk dira, arau batzuk eta oso geometria zehatzak eta zorrotzak betetzen dituztenak eta, bestalde, halako espiritualtasuna islatzen dutenak. Ignacio Gómez de Liaño idazlearen hitzetan:
“eraikuntza […] lerro zuzenetatik abiatuta sortzen da, eta lerro horiek gurutzatu eta infinitutik infinitura doaz. Ez dira konposizio itxiak, irekiak baizik, erritmikoki hedatzen direnak”.
Palazuelo-ren mandalak —ñabardura magiko, kosmiko eta sakratuez beteak—, konposizio horien transformaziotzat har daitezke, gaurko garaietara egokitzeko.
1958an Palazuelok Ameriketako Estatu Batuetako Carnegie Institute-ko Pittsburg Museum of Art-era bidali zuen obra hau, eta Nazioarteko bosgarren Carnegie Saria jaso zuen.
1976 Revista de Occidente aldizkarirako egindako elkarrizketa batean, Santiago Amón idazle eta arte-kritikariak honela definitu zituen Palazueloren mandalak: “elementu finko bat, zirkuluaren (bere buruaren inguruan egindako bira perfektua) eta hexagonoaren (lau alde baino gehiago dituen lehen irudi perfektua) artean mugitzen dena, eta elementu finko horretatik irten eta bertara itzultzen diren kanpoko forma anitzak eta aldakorrak biltzen dituen unibertsoa”.