Lygia Clark. Pintura eremu esperimental gisa, 1948-1958
Gainazal modulatua (Superficie modulada), 1955
Planoak gainazal modulatuan lanerako estudioa (Estudo para Planos em superfície modulada), 1957
Iruzkinak
Gainazal modulatua 2. zk., 1. bertsioa (Superficie modulada no. 2, versão 1), 1958/84
- Izenburua:
- Gainazal modulatua 2. zk., 1. bertsioa (Superficie modulada no. 2, versão 1), 1958/84
- Erakusketa:
- Lygia Clark. Pintura eremu esperimental gisa, 1948-1958
- Gaiak:
- Artea eta ekonomia | Artea eta espazioa | Ibilbide artistikoa | Esperimentazio artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Bidimentsionaltasuna | Forma | Geometria | Kolorea | Materiala | Erakusketak | Brasil
- Artelan motak:
- Pintura
- Aipatutako artistak:
- Clark, Lygia
Automobil-pintura zur gainean
X.2019.561
Berrogeita hamarreko hamarkadaren amaierako urteetan, nazioarte-mailako artista moduan sendotua ordurako, Clark seguruago eta ausartago bilakatu zen bere esperimentazio artistikoan, eta berak Espazio modulatua deitzen zuena esploratzen zuten artelanak sortzen jarraitu zuen. 1957 eta 1958 artean, zuri-beltzeko plano positiboz eta negatiboz osatutako bi dimentsioko artelan monokromoen hiru sail garrantzitsu egin zituen.
Sail hau, izen bereko aurreko bati lotua, grafismo indartsuko konposizio geometriko lauek osatzen dute, bata bestearekin ahokatutako egurrezko panelen gainean. Automobiletarako pintura erabiltzeak, daukan kolore- eta azalera-uniformetasunarekin, aukera ematen zion gutxieneko neurrira murrizteko artistaren eskuaren edo artelanean ikusteko moduan dauden pintzelkaden hautematea. Material arrunten erabilerak urte haietan Brasil osoko hirietan zegoen eraikuntza-jarduera handia ere ekartzen du gogora.
Oro har, Clarken garai honetako lanek ez daukate kolorerik, eta horrek aukera ematen zion ahalegin guztiak espazioa eta forma piktorikoa forma geometriko sinpleen bidez ikertzera bideratzeko. Haren xedea plano piktorikoko geometria manipulatu eta desitxuratzea zen, mihisean olioz egindako pintura tradizionaletik are gehiago urrunduz.
Gainazal modulatuak landu eta hainbat motibo grafikoren bertsio ugarirekin esperimentatzean, Clarken metodologia teknikoagoa bihurtu zen. Artelanen jarraipen zehatzagoa egin ahal izateko, letrekin izendatutako sailetan antolatu zituen, eta bakoitzari objektu eta bertsio zenbaki bat eman zion.
1955ean, Clarkek Gainazal modulatu horietako hogeita bost erakutsi zituen São Pauloko Galeria de Arte das Folhas galerian, eta kritika onak jaso zituen.