Budapesteko paper gaineko maisulanak
XIX. mendeko hungariar maisu bat: Miklós Barabás
Emozioak erdigunean mende amaieran
Iruzkinak
Hemen eta orain: paper gaineko obra errealistak eta inpresionistak
- Izenburua:
- Hemen eta orain: paper gaineko obra errealistak eta inpresionistak
- Erakusketa:
- Budapesteko paper gaineko maisulanak
- Gaiak:
- Artea eta emozioa | Artearen historia | Eragin artistikoa | Ibilbide artistikoa | Esperimentazio artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Konposizioa | Gizarte-kronika | Europa | Frantzia | Pertzepzioa | Subjektibotasuna | Teknika eta materialak
- Mugimendu artistikoak:
- Errealismoa | Inpresionismoa
- Aipatutako artistak:
- Daumier, Honoré | Degas, Edgar | Manet, Édouard | Millet, Jean-François | Rodin, Auguste
Bai inpresionismoak bai errealismoak “hemen eta orain” gertatzen dena jasotzea zuten xede, baina bakoitzak modu batean lantzen zuen.
Errealismoak garai hartako eguneroko bizitzaren eta gizarte-baldintzen irudikapen leiala egitea zuen ardatz: keinu sutsuak baliatuz, giza esperientzia egiazkotasunez transmititzea. Mugimendu horren ordezkari nagusiak Honoré Daumier eta Jean-François Millet izan ziren, besteak beste, eta Daumierrek, errealista askok bezalaxe, idealizaziorik gabeko existentziaren egia erakusteko konpromisoa zuen.
Inpresionismoak, berriz, beste norabide bat hartu zuen: une iragankorrak eta eszenen atmosfera jasotzea zuen helburu, eta, besteak beste, Édouard Manet eta Edgar Degas izan ziren mugimendu haren figura nabarmenenak. Goyarekiko miresmenak eraginda, eta argazkigintzaren berehalakotasuna inspirazio hartuta, Manetek teknika solte eta espontaneoago batekin uztartu zuen errealismoa. Inpresionistek, errealistek ez bezala, errealitatea irudikatzeaz gainera, errealitate horrek pizten zien zirrara emozionala transmititzea ere bazuten helburu.
1880ko hamarkadaren erdialdean, Maneten urratsei jarraituz, inpresionista asko ordura arte sentitutako behar bat atzean uzten hasi ziren: beren lanetan irudikatutako bizipena esperientzia bera gertatutako unean bertan margotuta zegoela frogatzeko beharra, alegia. Horren ordez, ikusten zutenaren esentzia emozionala erregistratzea izan zuten helburu, eta obrak iradokitzen duena sentitzeko aukera eman nahi zioten ikusleari. Hala, Auguste Rodin eta beste zenbait artista teknika berriak baliatzen hasi ziren errealitatea irudikatze hutsaren ordez, unean uneko emozioa ere nabarmentzeko.
Inpresionismoak eta errealismoak, biek erakusten zuten orainarekiko interesa. Baina lehenengoa pertzepzio emozionalean eta atmosferan zentratzen zen, eta bigarrenak, berriz, egia soziala erretratatzeko konpromisoa zuen. Nolanahi ere, bi mugimenduok modernitateranzko aldaketa nabarmena ekarri zuten artearen historian.