Claes Oldenburg: hirurogeiko hamarkada
Sarrera
Kalea (The Street), Reuben Gallery
Iruzkinak
Kalea (The Street), Judson Gallery
- Izenburua:
- Kalea (The Street), Judson Gallery
- Erakusketa:
- Claes Oldenburg: hirurogeiko hamarkada
- Gaiak:
- Artea eta emozioa | Eragin artistikoa | Esperimentazio artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Materiala | Arte-galeriak | New York
- Mugimendu artistikoak:
- Pop Artea
- Artelan motak:
- Happening-a | Instalazioa | Performance
- Aipatutako artistak:
- Oldenburg, Claes
Kalearen inspirazio-iturria hauxe dugu: 1956an New Yorkeko Lower East Side-ra bizitzera joan zenean, Oldenburgek deskubritu zuen Manhattaneko kale bizitza, hala nola, zarata, autoak, anabasa, kaleetako errotuluak… eta jendetza joan-etorrian.
“Ni arte politiko-erotiko-mistiko baten aldekoa naiz. Museo batean egonean dagoen artearen oso bestelakoa den zerbaiten alde”.
“New Yorkera lehenengo aldiz etorri nintzenean, nahiko eskasian bizi nintzen. Horri esker konturatu nintzen artea dirurik balio ez duten gauzekin egin daitekeela. Kalean aurkitzen nituen gauzekin egin nezakeen, esaterako, kartoiarekin eta egurrarekin; izan ere, ia edozerekin. Beraz, inguruan neukanaz zerbait sortzen hasi nintzen, eta horrela, artelan horiek inguruaren ikur bihurtu ziren”.
Errotuluak, irudiak, buruak eta graffitiak egiten zituen, kartoi, kartoizko kaxa zahar, biltzeko paper zimurtu eta hondakinekin eginak. Sarritan, kolaz itsatsi edo sokaz zakarki lotzen zituen. Sakabanatutako figura batzuk zeuden, izpi-pistolak eskuan. Eta lurra zaborrez betea.
Zirrara artegagarria eragiten zuten, utzitako leku kaotiko batena. Paisaia margoaren ukitu espresionistez betea zegoen; maiz marra zuri-beltzak zituen.
“Kalea […] amesgaizto bat da, neure amesgaiztoa: ametsa eta errealitatearen arteko uztarketa”.
Lehenbiziko aldiz, Kalea Judson galerian erakutsi zuten, 1960an. Kutsu iluna eta galdetzailea zuen, “Pop” artista honekin lotutako irudi bizi eta kontsumitzaileekin konparatuta oso bestelakoa.
Alabaina, instalazio berean Oldenburgek performance sorta bizi-bizia estreinatu zuen. Bere izenburua Izpi-pistolen antzerkia zen, eta zenbait artistek hartu zuten parte. Gau batetik bestera desberdinak ziren emanaldiak, happening basatiak eta esperimentalak ziren. Arrats batean, Oldenburgek Izpi-pistolen dibisako milioika dolar inprimatu zituen, erosketa-orgetan zegoen zaborra erosi ahal izateko.