Max Beckmann: urmargoak eta pastelak

Iruzkinak

Autorretratua, xaboi burbuilarekin

Kartoi gainean margoturiko paisaia txiki honetan, gizon gazte bat ageri da, zuzen eserita. Adi‑adi dago, itxaroten balego bezala. Pintura hau giro margolana da, hemeretzigarren mendearen bukaera aldera oso zabalduta zegoen pintura mota, alegia. Baina, era berean, etorkizun handiko artista gazteak bere buruaz egindako irudikapena ere bada, bere gaitasunak garatzeko tinko lan egiten duena. Eta horrek egiten du irudia hain berezia. Mayen Beckmannek, pintorearen ilobak, sakon ezagutzen du Beckmannen lana. Eta honako hau dio ezaugarri horietaz: Mayen Beckmann:

… irudi honetan eserita ageri den gizona askoz zaharragoa da, benetan eserita egon beharko lukeen gizona baino. Lehen begiratuan haurren jolasean dabil, xaboi burbuilak egiten ari baita; bestalde, testuinguru erabat erromantikotik datozen konotazioek betetzen dute irudia, ametsen, errealitate paralelo eta lauso baten konotazioek, esanahi zehatzik gabe, eta edozein esanahi izan dezaketela. Ildo horretan, maila asko dituen irudia da; izan ere, jolasean ari den mutila zein gizon heldua irudikatzen ditu, bere irudizko ametsetan murgilduta.

Nahiz eta obra honetan etorkizuna zalantzaz beteta ageri den, gizon gazteak ibilbide profesional luzea izango du artista gisa. Max Beckmann txikitatik zegoen konbentzituta hala izango zela. Hamasei urterekin Weimarko Arte Eskolan ikasketak hasi zituenean, . Autoerretratua, xaboi-burbuilekin margolanak Beckmannen une erabakigarria erakusten du, haren garapen artistikoaren hasieran. Artearen historiarako ere garrantzizko unea izan zen. Inpresionismoaren eta Errealismoaren eragin bikoitza nagusi zen artean, baina, pixkanaka, bi mugimendu horiek joera berriei lekua egiten hasiak ziren: alemaniar arte modernoa eta abstrakzioa agertu berriak ziren, eta, ez oso luzera, artistak mundu berria esploratzen hasi ziren espresionismoan, kubismoan eta futurismoan. Max Beckmannek oso gertutik behatu zion horri guztiari. Ikuspegi guztietatik, bere garaiko gizona izan zen. Inguruan gertatzen ari zena zehazki jaso zuen, aldi berean bere bideari jarraitzen ziolarik.

Weimarren hiru urte egin zituen. Eta han graduatu zen bere ikasketa akademikoetan. Bere interes nagusiak marrazkia naturalean eta talde figuratiboen konposizioak ziren, baina paisaiarako eta erretraturako joera ere agertzen hasia zen. Arte eskolatik kanpo, Beckmann literaturan murgiltzen zen. Maitagarrien ipuinak eta idazle erromantikoen kontakizunak gogoz irakurtzen zituen, bai eta testu filosofikoak ere, Kant, Schopenhauer eta Nietzsche filosofoen lanak, batik bat. Esperientzia hori aldean zeramala, 19 urterekin, Parisera abiatu zen Arte Ederretan graduatutako gazte hura, Europako arte modernoaren erdigunera, alegia.