David Hockney: 82 erretratu eta natura hil 1
John Hockney
Frank eta amaiera
Iruzkinak
Edith Devaney
- Izenburua:
- Edith Devaney
- Erakusketa:
- David Hockney: 82 erretratu eta natura hil 1
- Gaiak:
- Artea eta psikologia | Erretratua eta autorretratua | Gizakia
- Artelan motak:
- Pintura
- Aipatutako artistak:
- Hockney, David
Erakusketaren arduradun Edith Devaneyk, erakusketari buruz hitz egitera Hockneyren estudiora joan zenean, posatu zuen erretratu honetarako.
Ia mundu guztia aulkian eratzan eta besoetan bermatzen den arren, Edithek soina aurrera makurtu eta hankak gurutzatu egiten ditu, haren irudia hondoratzen dela dirudiela, hareazko erlojua gogoratzen duen itxura hartuz. Ukondo bat bestearen tolesduran bermatzen du, eta ezker eskuaz kokotsari eusten dio, ondorioz mahuka luzatu egiten dela, eta kamisetaren marrak ere luzatzen direla.
Pose oso instintiboa izan zen eta estudioko jendea, Jean-Pierre eta Jonathan, barre egin zuten hura ikusita, euren esanetan Davidekin hitz egitera esertzen nintzeneko jarrera bera hartu nuelako, harengana pixka bat aurrera makurtuta. [Edith Devaney]
Haren begirada biziak erakusten du Edithentzat zeinen liluragarria izan zen prozesu osoa. Hockneyri arretaz begiratzen zion, hura lanean ari zen bitartean, erretratua nola zihoan adieraziko zion zerbaiten bila.
Mihisea gora eta behera eramateko moduko asto bat dauka eta, beraz, beti jakiten nuen nire anatomiaren zein aldetan ari zen lanean, eskuko hatzak izan nahiz belaunak izan, eta banekien, etenaldia egiteko esaten zuen aldiro, ondoren zer bilatu behar nuen. Ni zuzen joaten nintzen belaunak, eskuak edo dena delakoa ikustera. Batzuetan aldaketak oso txikiak izaten ziren, baina oso eraginkorrak. Sinesgaitza da nola bilakatzen den ikustea. [Edith Devaney]