Irudiak mugimenduan. Guggenheim museoetako bildumako gaur egungo argazkiak eta bideoak
Ann Hamilton, Izenbururik gabea (xurgatzeko gaitasuna) [Untitled (the capacity of absorption)]
Glenn Ligon, “Liburu Beltza”-ren albo-oharrak (Notes on the Margin of the “Black Book”)
Iruzkinak
William Kentridge, Felix erbestean (Felix in Exile)
- Izenburua:
- William Kentridge, Felix erbestean (Felix in Exile)
- Erakusketa:
- Irudiak mugimenduan. Guggenheim museoetako bildumako gaur egungo argazkiak eta bideoak
- Gaiak:
- Heriotza | Artea eta politika | Artea eta emozioa | Sorkuntza artistikoa | Materiala | Hegoafrika | Sentimenduak | Talde-memoria | Indarkeria
- Teknikak:
- Marrazkia
- Artelan motak:
- Animazioa
- Aipatutako artistak:
- Kentridge, William
Marrazki bizidunen pelikula hau Hego Afrikako William Kentridge artistarena eta zinemagilearena da. Lan prozesua ikatz-ziriaz eta pastelez egindako marrazki-serie batekin hasten da. Marrazki horiek behin eta berriro berregin, borratu eta marrazten ditu ondoren, eta aldaketa horiek sarritan begien bistakoak izan ohi dira amaierako bertsio bizidunean.
Artista Johannesburgon bizi da, eta Hego Afrikako apartheid garaiko eta ondorengo bizi-baldintzei buruzko pelikula-sorta bat egin du. Felix erbestean izenburua duen pelikula honetan, mundu hori Felix Teitlebaum izena duen pertsonaiaren begiradak ikusten duena da. Felix artistaren alter egotzat har daiteke: sentibera, gogoetatsua eta malenkoniatsua. Pelikula 1994an egin zuen, Hego Afrikako lehenengo hauteskunde orokorrak izan baino pixka bat lehenago, Afrikako Kongresu Nazionalak aginpidea lortu zuenean, hain zuzen. Pelikulak garai hartan Kentridge kezkatzen zuten pentsamenduak eta irudiak erakusten ditu, eta neurri batean hildako biktimen argazki polizialei buruz lagun batek egin zion deskribapenean oinarritua dago. Kentridgek bakarrik erakusten digu Felix, biktima horien irudiez betetako gela batean, Hego Afrikako paisaia lehorra gogorarazten diguten eszenatokietan. Felixek Nandi-ren begiradaren bitartez ezagutuko du paisaia hori, emakume beltz hegoafrikar baten begirada izanik. Meatzaritzak suntsitutako lur baten panorama mingarria da: inora eramaten ez duten errepideen eta bideen mundua. Kentridgen pelikulak barruti hondatu horietako hauts azpian beren sufrimendua ehorztuta utzi duten haiek oroitzen ditu. Eta lotura bat ezartzen du paisaiaren eta adimenaren artean. Paisaiak bere lehenaldi historikoa ezkutatzen du, adimenak gogoratu nahi ez duena ahaztu edo gaitzesten duen bezala. Felix erbestean Hego Afrikako galdutako lehenaldi hori berreskuratzen saiatzen da. Kentridgek berak dioenez, pelikula “ahanztura prozesuaren aurka argi bat pizteko” saio bat da.