Irudiak mugimenduan. Guggenheim museoetako bildumako gaur egungo argazkiak eta bideoak
Kara Walker, Matxinada! (Gure armak bakunak ziren, hala ere jarraitu genuen) [Insurrection! (Our Tools Were Rudimentary, Yet We Pressed On)]
Gabriel Orozco, Pilota uretan (Pelota en agua)
Iruzkinak
Uta Barth, Eremua 23. zkia (Field #23)
- Izenburua:
- Uta Barth, Eremua 23. zkia (Field #23)
- Erakusketa:
- Irudiak mugimenduan. Guggenheim museoetako bildumako gaur egungo argazkiak eta bideoak
- Gaiak:
- Argazkigintza | Artea eta espazioa | Artea eta pertzepzioa | Sorkuntza artistikoa | Gainazala | Mugimendua | Zinema
- Artelan motak:
- Argazkia
- Aipatutako artistak:
- Barth, Uta
Argazki hau, Eremua 23. zkia izenburua duena, Uta Barth artista alemanarena eta 1998an egin zuen. Argazkia mihisean inprimatuta dagoelako bereizten da, eta ikus daitezkeen harien bilbeak ezohiko testura ematen dio obrari, argazkiari baino gehiago pinturari dagokiona.
Obra hau artistak lehen planoko hutsune batean kamera fokatuz sortzen dituen irudi lausoen seriekoa da. Artistak dioenez:
“Irudi lausoa edo gaizki fokatua, eremu-sakontasun txikiaren eraginez sortua, argazkigintzari atxikitako fenomenoa da. Izan ere, fenomeno optiko bat da, gizakien begietan kameraren objektiboan bezalaxe funtzionatzen duena. Egunerokotasunari buruz dugun ikuspegiaren eta pertzepzioaren zati da, nahiz eta gehienok ez garen horretaz gehiegi jabetzen, gure begiak etengabe ari baitira mugitzen eta fokatzeko puntua aldatzen. Fenomeno hori behatzeko ahalegina nahita egiten dugunean bakarrik antzematen dugu. Kamera fenomeno hori ‘jasotzeko’ gai da, fokatze desegokia ikusteko aukera ematen digun irudia erakutsiz”.
Barthen lanean ezinbestekoa da ikusleak parte hartzea. Beretzat gure ikusmenaren pertzepzioaz gehiago jabetzeko modu bakarra argazkiaren gaia ezabatuz lortzen da, ikuslea ezin baita distraitu horrela. Eremua seriea egiteko autoz ibili zen nahiko neutralak ziren eszenatoki batzuk aurkitzeko asmoz. Pelikula bat filmatzeko kanpoaldeen bila ibiltzea bezala deskribatu du bidaia hori; eta, izan ere, serie honek lotura estua du zinemarekin, bere argazkiek mugitzea eskatzen baitute. Honela dio Barthek:
“Gure ingurunearen ikuspegi periferikoa topatu dugulako sentsazioa dugu, burua gauza baterantz mugitzen dugunean ikusten duguna, mugitzen ari garen bitartean ikus dezakeguna”.