Irudiak mugimenduan. Guggenheim museoetako bildumako gaur egungo argazkiak eta bideoak
Glenn Ligon, “Liburu Beltza”-ren albo-oharrak (Notes on the Margin of the “Black Book”)
James Casebere, Eroetxea (Asylum)
Iruzkinak
Iñigo Manglano-Ovalle, Glenn, Dario eta Tyrone, Gozamenen lorategia seriekoa
- Izenburua:
- Iñigo Manglano-Ovalle, Glenn, Dario eta Tyrone, Gozamenen lorategia seriekoa
- Erakusketa:
- Irudiak mugimenduan. Guggenheim museoetako bildumako gaur egungo argazkiak eta bideoak
- Gaiak:
- Artea eta identitatea | Artea eta zientzia | Eragin artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Lan-prozesua | Tamaina | Erretratua eta autorretratua
- Artelan motak:
- Argazkia | Pintura
- Aipatutako artistak:
- Manglano-Ovalle, Iñigo
Hiru panel bertikalez osatutako talde hau Iñigo Manglano-Ovalle artista espainolarena da. Marrazki abstraktuak ematen badute ere, hiru gizabanakoren DNAren argazki digitalak dira. Hiru panel hauek Gozamenen lorategia izena duen seriekoak dira. Serie hori egiteko artistak hamasei gizabanako aukeratu zituen, eta era berean bakoitzak bi senide edo lagun aukeratu zituen, ondoren triptiko batean barne hartzeko, hau da, elkarri lotutako hiru irudiz osatutako taldea osatzeko. Laborategi genetiko batean zientzialari batzuekin elkarlanean jardunez, Manglano-Ovallek gizabanako bakoitzaren DNA-sekuentzien irudi digital batzuk sortu zituen, eta irudi horietan oinarrituta seriea osatzen duten formatu handiko berrogeita zortzi argazkiak egin zituen ondoren. Zehazki, DNAren egituraren hiru erretratuen talde honek Glenn, Dario eta Tyrone izenburua du. Tamaina naturaleko argazki hauek XXI. mendearen famili erretratu antzeko bat dira, erretratu tradizionalaren kontzeptua atzean uzten duena. Pertsonek kanpotik duten itxura ezabatzean, argazki hauek gizabanako baten identitateak duen esanahia zalantzan jartzen dute.
Seriearen izenburua XVI. mendearen hasierako El Bosco artista holandarraren triptikoari dagokio. El Boscoren obra enigmatiko hori haragikeriaren aurkako ohar gisa hartu izan da, eta gizonezkoak eta emakumezkoak erakusten ditu akoplamendu bitxi eta ugarietan elkartuta, fantasiazko kreaturei, erdi gizaki erdi animaliei jaiotza emanez. Baina Manglano-Ovallek “kasta-pinturak” ere aipatzen ditu hemen, XVII. mendearen bukaeran eta XVIII. mendean kolonia espainoletan egin ohi zirenak. Pintura haiek Mundu Berriko funtzionario kolonial espainolen eskariz egin ziren, espainolen, herri indigenen eta afrikarren arteko arraza nahastea erakusteko. Kasta bakoitzak hamasei eszena barne hartzen zituen —Manglano-Ovallek bere proiekturako aukeratutako pertsona kopuru bera—. Kasu honetan, ordea, erretratuen arteko loturak ez dira beti genetikoak. Erretratu batzuek antzekotasun biologiko harrigarriak erakutsi arren, ikusleak ezin du esan zeintzuk diren odol loturak dituzten erretratuak eta adiskidetasun loturak dituztenak. Manglano-Ovallek komunitate multietnikoa erakusten digu, eta bertan aukeraketa indibiduala arraza lotura bezain garrantzitsua da.