David Hockney: ikuspegi zabalago bat

Iruzkinak

The Wolds zeharkatzen duen errepidea (The Road across the Wolds), 1997

The Wolds zeharkatzen duen errepidea 1997an egin zuen; Yorkshire eskualdea irudikatzen du, baina erakusketaren muina diren paisaien aurreko sorta batekoa da. Izan ere, sorta hori inspirazio-iturri nabaria izan zen azkenaldiko paisaiak sortzeko.

Koadro honek ahalmen handiz iradokitzen digu Yorkshire inguruaren ezaugarriak. Hockney-k kolore joriak erabili ditu soroak eta bide ertzetako etxe sendoak irudikatzeko. Bere ohiko motiboetako bat erabili du, bidea, paisaian barrena geu murgilarazteko. Izan ere, bideari jarraitzen diogu begiekin landa uhintsua zeharkatu bitartean. Hala ere, baliabide artistiko bat baino gehiago da bidea: garrantzizko gaia ere bada.

Hockneyk Ingalaterran zuen lagun handienetako bat Jonathan Silver zen, Yorkshireko enpresaria eta Hockneyren lanen bildumazaleetako bat. Silverrek sarritan eskatu zion artistari Yorkshireko koadroak sortzen hasi zedila. Hala ere, 1997an, bete zuen Silverren nahi hura, laguna minbizia dela-eta hilzorian zegoenean. Hockneyk Los Angeles atzean utzi eta sei hilabete igaro zituen Yorkshiren, bere lagunarengandik gertu egotearren. Han zela, amaren etxean bizi zen Bridlingtonen, ekialdeko kostaldean, eta Silver Wetherby herrian, Yorkeko mendebaldean. Hori dela eta, Wolds eskualdea zeharkatu behar zuen lagunaren etxera joateko eta, uda amaieran, joan-etorrietan, konturatu zen Hockney zenbateraino erakartzen zuten Yorkshireko nekazaritzako inguruneko etengabeko aldaketek. 1950eko hamarkadatik, eskola garaitik, ez zuen bere sorlekua margotzen, eta orduantxe hasi zen. The Wolds zeharkatzen duen errepidea Bridlingtoneko etxeko atikoko estudioan margotu zuen; geroagokoak, ostera, Los Angelesa itzulia zenean egin zituen.

Guztiak buruz margotu zituen, eta atzean utzitako garai hunkigarri hori sumatzen da guztietan, bere amarekin eta hilzorian zen lagunarekin bizitakoa.

Bi urte geroago, 1999an, ama, Laura, hil zitzaion. Haren heriotzaren ondoren, Hockney sarritan joan ohi zen Bridlingtonera ama oroitu eta haren arimatik gertu egon nahian. Gero eta egonaldi luzeagoak egiten zituen bertan, eta horrek eraman zuen paisaiak eragindako mirespena gero eta handiagoa izatera: erakusketa nabaria da lilura hori.