Yayoi Kusama: 1945tik gaurdaino

Iruzkinak

Auto-obliterazioa, 1966–74

Yayoi Kusamak 1960ko hamarkadaren amaieran egin zuen Auto-obliterazioa lana. New Yorken bizi zen garai hartan, eta hippy mugimendu kontrakulturaleko kide aktiboa zen. Garai hartan, Kusamak dozenaka performance antolatu zituen, eta haietan, bere tanto bereizgarriak margotzen zituen protagonisten gorputz biluzien gainean. Instalazio honetako manikiak, altzariak eta gainerako etxeko tresnak estaltzen dituzten sare modukoen espazio negatiboek osatzen dituzten tantoak eta infinitu-sare ereduak artistak hain berezkoa duen praktikaren aitzindaritzat edo haren luzapentzat har daitezke. Honako pieza konkretu hau arretaz aztertuz gero, ikusiko dugu manikiek —guztiak emakumezkoak— hirurogeiko hamarkadaren amaierako modaren joerak islatzen dituzten ileordeak daramatzatela. Tableau vivant edo etxeko eszena honek zapata takoidunez jantzitako hainbat maniki erakusten dizkigu, eta, erakusketaren arabera, aldatu egin daiteke haien kokapena eta euren arteko hartu-emana. Artistak kolore desberdineko bi konbinaziorekin margotu zituen manikietako bi, bakar batekin egin beharrean, eta, ondorioz, haien forma fisikoak nabariagoak dira ikusleentzat.

Kusamak bere ibilbide osoan zehar aztertu du auto-obliterazioaren kontzeptua. Horren atzean dagoen ideia zera da, denok behar dugula gure niaren mugak desitxuratzea eta erabat hustea, gainerako gizakiekin eta gure inguruko unibertsoarekin lotura erradikalak ezartzeko. Ideia hori agerian uzten dute Kusamak tantoekiko duen obsesio etengabeak eta bere lanean behin eta berriz erabiltzeak. Artistaren beraren hitzetan: “Tantoak ezin ditugu bakarrik utzi. Natura eta gure gorputzak tantoz estaltzen ditugunean, gure ingurunearen parte bihurtzen gara”. Instalazio honetan, badirudi manikiek ordezkatzen dituzten pertsonak osotasun handiago baten parte bihurtzen direla.