Yayoi Kusama: 1945tik gaurdaino
Kalabazak, 1998–2000
Bonba atomikoa, 1954
Iruzkinak
Hodeiak, 2019
- Izenburua:
- Hodeiak, 2019
- Erakusketa:
- Yayoi Kusama: 1945tik gaurdaino
- Gaiak:
- Eragin artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Artelana. Ezaugarriak | Forma | Kolorea | Lan-prozesua | Sinbologia | Ingurunea eta natura | Natura | AEB | Japonia | Teknika eta materialak
- Mugimendu artistikoak:
- Arte Garaikidea
- Artelan motak:
- Eskultura
- Aipatutako artistak:
- Kusama, Yayoi
Erreparatu lurrari: itxura eta tamaina desberdinetako forma metaliko distiratsuak ikusiko dituzu. Piezen forma jariakor eta organikoek hodeiak gogoraraziko dizkizute agian, edo ur- zein merkurio-tantak, edo are zelulak ere. Zeure isla piezen gainazalean errepikatzen eta ugaltzen ikustean, litekeena da une batez zeure burua obraren baitan galtzera iristea, artelanaren parte bazina bezala.
1957an, sorterritik, hau da, Japoniatik Estatu Batuetara hegazkinez zihoala, Kusamak lehen aldiz ikusi zituen hodeiak Ozeano Pazifikoaren gainean flotatzen. Ikuspen horrek zirrara sakona eragin zion eta, harrezkero, hainbat baliabide erabili izan ditu sentitu zuen infinitu-sentsazioa transmititzeko.
Kusamak 1984an egin zuen Hodeiak izeneko lehen eskultura. Horretarako, hemen ageri diren objektuen forma eta tamaina bertsuko hainbat elementu jarri zituen lurrean, orduko hartan betegarridun oihalezko zakuz eginak eta eskuz josiak. Bertsio hau 2019koa da, eta ispilu-akaberadun altzairu herdoilgaitz leunduzko laurogeita hamar pieza ditu guztira. Material berri honekin, artistak esperientzia kaleidoskopiko bihurtu du bere eskultura bigunek gogora ekartzen zuten errepikapen amaigabearen sentsazioa.
Fenomeno natural bat altzairu herdoilgaitzetan jasotzeko lehen saiakera gisa, Hodeiak lanaren bertsio honek agerian uzten du artistak berritzen jarraitu duela bere ibilbide osoan zehar, formari, teknikari eta euskarriari dagokienez behinik behin. Hodeiak instalazio bakoitza bakarra da, zeruko hodeien kokapena aldakorra den bezalaxe. Kusama 1960ko hamarkadan hasi zen ispilu bidezko instalazioak sortzen, eta, haiei esker, ikusleek modu kolektiboan bizi dezakete beren burua eta gainerakoak isla amaigabeetan disolbatuz ikustearen esperientzia, eta horrek infinitu- eta huts-sentsazioa eragiten du.