Paris, mende amaiera: Signac, Redon, Toulouse-Lautrec eta garaikideak
Théo Van Rysselberghe: Kalf-eko errota Knokke-n (Flandesko errota) [Le moulin du Kalf à Knokke (Moulin en Flandre)], 1894
Iruzkinak
Édouard Vuillard: Dama partida (La partie de dames), 1899
- Izenburua:
- Édouard Vuillard: Dama partida (La partie de dames), 1899
- Erakusketa:
- Paris, mende amaiera: Signac, Redon, Toulouse-Lautrec eta garaikideak
- Gaiak:
- Eszena-generoa
- Mugimendu artistikoak:
- Akzionismoa
- Artelan motak:
- Litografia
- Aipatutako artistak:
- Bonnard, Pierre | Vuillard, Édouard
Gainerako nabiak bezala, Édouard Vuillard ere trebea zen inprimaketan. Bonnarden antzera, litografia hau barne hartzen duen Paisaiak eta barrualdeak serieak ere Ambroise Vollard arte-merkatari garrantzitsua izan zuen komisario. Vuillardek bere hurbileko lagunak irudikatu ohi zituen, bakarka eta etxeko eremuetan. Hala egiten du margolan honetan ere, estanpatu deigarriko barrualdean dauden jokalariekin. Pertsonaien ardo-gorri koloreko arropak, aulki brokatuak eta horma-paperak jolasa bera bezain garrantzitsua dira irudi honetan.
Dekorazioan eta arte aplikatuetan interesa zuen Édouard Vuillard-ek xehetasunez irudikatzen zituen Parisko burgesiaren etxeak barrutik. Pertsonaiei garrantzia kenduz, eguneroko bizitzako eszenak erretratatzen zituen, etxeko apainketari protagonismo berezia emanez.
Nabien taldeko kide gisa, interesa erakutsi zuen baita ere Arte Ederren muga elitistak gainditzeko nahian. Helburu horrekin, bere hirikideekin eguneroko bizitzan parte hartzea ahalbidetzen zioten beste jarduera sortzaile batzuk ere landu zituen: egunkarietarako ilustrazioa edo antzerkiko agertokien diseinua, esate baterako.
Nabien taldearekin irudikapen naturalistarekiko ukoa ere partekatzen zuen. Taldekide horiek bezala Paul Gauguinen lanaren eragina jaso zuen. Horregatik, hau bezalako pinturetan formak eta bolumenak laburtuak dira, kolore azalera zabaletara murriztuak. Irudi japoniarra izan zen Vuillard -en beste inspirazio iturri garrantzitsu bat. Irudi horien enkoadraketa bitxien eragin garbia ikus daiteke, obraren goiko aldean agertzen den zentzu narratibo gabeko hutsune handi horretan.
Ezaugarri horiekin guztiekin, mende amaierako pintura gai eta objektuen irudikapen zehatzetik urruntzen hasia zegoen. Urte horietako Parisko artistentzat sorkuntza artistikoaren garrantzia elementu estetikoetan oinarritzen zen: lerroak, formak eta koloreak. Hauek izan ziren artea edukitik banatu eta XX. mendeko abangoardietarantz modu autonomoan aurrera bultzatzeko erabili zituzten tresnak.