Paris, mende amaiera: Signac, Redon, Toulouse-Lautrec eta garaikideak
Maximilien Luce: Écoleko kaia, Paris, ilunabarrean (Quai de l'école, Paris, le soir), 1889
Paul Ranson: Soilunea edo basoaren ertza ("La Clairière" edo "L'orée du bois"), Ca. 1895
Iruzkinak
Camille Pissarro: Artaldea, Éragny-Sur-Epte (Le troupeau de moutons, Éragny-Sur-Epte), 1888
- Izenburua:
- Camille Pissarro: Artaldea, Éragny-Sur-Epte (Le troupeau de moutons, Éragny-Sur-Epte), 1888
- Erakusketa:
- Paris, mende amaiera: Signac, Redon, Toulouse-Lautrec eta garaikideak
- Gaiak:
- Landa-eszenak | Anarkismoa | Natura
- Mugimendu artistikoak:
- Inpresionismoa | Neoinpresionismoa
- Teknikak:
- Dibisionismoa
- Artelan motak:
- Pintura
- Aipatutako artistak:
- Monet, Claude | Pissarro, Camille | Seurat, Georges | Signac, Paul
Camille Pissarro izan zen bere lanetan dibisionismoaren teknika aplikatu zuen beste pintoreetako bat. Ibilbide bitxia izan zuen, Neoinpresionismoaren buruen aurreko belaunaldikoa baitzen. Monet eta Inpresionismoko gainontzeko pintoreak baino zaharragoa zen, eta bere pintore ibilbide ia osoan zehar, mugimendu horretan taldekatu zen. Hala ere, Seurat eta Signacen ekarpenak ezagutzean dibisionismoa ikertzeko gogoa sartu zitzaion, teknika hori honako hau bezalako paisaietan aplikatzeko.
Bertan, zeruaren argitasuna, zelaiaren koloreak, bideko giro hautseztatua edo ardien itzala isolatutako pintzelkadekin eratuta daudela ikus dezakegu; oso laburrak dira pintzelkadak, eta bata bestearen alboan kokatuta daude. Zeruan berde puru ukituak daude. Hautsa izpi arrosa eta horietan altxatzen da. Itzala tonu more distiratsuekin proiektatzen da.
Pissarrok etengabe irudikatu zituen landako eszenak bere ibilbidean zehar. Ideia anarkistek bultzatuta, ia bere bizitza osoa landa-gunean eman zuen eta naturara itzultzeko grinaren espirituarekin erretratatu zituen nekazaritzarekin lotutako lanak, modernotasun industrial geldiezinaren talkari kontrajarriz. Artistak naturarekin elkartasuna lortzeko aukera moduan ikusten zuen bizimodu hura, ordutegiak erregulatzeko eta lanaldiak erritmo naturalen arabera antolatzeko, elkarlanean egindako lanaren armoniari garrantzia emanez. Hori dela eta, bere lanetan ez da nekazaritzaren lan gogorra irudikatzen, ia desagertzear zegoen landa-unibertso idealizatu baten edertasuna baizik.