Barroko neurrigabea. Cattelan-etik Zurbarán-era
Dana Schutz
Giovanni Battista Langetti, Epaminondas hilzorian, XVII. mendea
Iruzkinak
Maurizio Cattelan, Titulurik gabea, 2007, eta Titulurik gabea, 2007
- Izenburua:
- Maurizio Cattelan, Titulurik gabea, 2007, eta Titulurik gabea, 2007
- Erakusketa:
- Barroko neurrigabea. Cattelan-etik Zurbarán-era
- Gaiak:
- Artea eta umorea | Esperimentazio artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Sinbologia | Herri-kultura | Kultura eta globalizazioa | Satira | Materialak | Emozioa | Satira
- Mugimendu artistikoak:
- Hiperrealismoa
- Artelan motak:
- Eskultura
- Aipatutako artistak:
- Cattelan, Maurizio
XX. mendeko mugimendu abangoardisten helburua zen bizitza artearekin parekatzea. Gaur egun, ordea, badirudi hori aldatu egin dela. Horren ordez, bizitzaren eta artearen arteko muga aldakorrak modu gogoetatsuagoan esploratzen dira.
Maurizio Cattelanek agertu ohi ez diren bizitzaren aztarnak sartu ohi ditu bere artean. Artista modura, asko gustatzen zaio arrotzarena egitea, haren artea ikusten duenari unibertso babestu batean bizi dela oroitarazteko. Egiazko bizitzarekin antzekotasun handia lortzeko, disekatutako animaliak erabiltzen ditu, modu eraginkorrean gainera. Antzinatik, mimesia –edo imitazioa– nahaspila sortzeko erabili izan da. Eta, artelan hauetan, urritasun jakin batzuk edo alienazioa edo bakartasuna eta bazterketa erakusteko ere baliatu da. Txita bat zaintzen ageri diren bi txakurrek barrokoaren ideia bat irudikatzen dute, hau da, bizitasuna ere bizitzaren ezegonkortasunaren erakusle dela.
Cattelanen bigarren artelanean, emakume bat etzanda ageri da, enbalaje-kutxa batera torlojuz lotuta. Harrigarria da zeinen bizirik dirudien! Artistak lan hau Alemanian 2007an egindako erakusketa baterako egin zuen. Orduan, ordea, emakumea ez zegoen kutxa batean: ate baten markoan zegoen esekita, eskailera luze eta estu baten amaieran. Bisitarien aurrez aurre zegoen, eta, burua zintzilik zuenez, gela baterako sarrera oztopatzen zuen; ezinezkoa zen gurutziltzaketa baten antza ez hartzea. Erakusketa eta gero artelana garraiatzeko prestatzen ari zirela, Cattelanek panpina enbalaje-kutxa batean finkatuta ikusi zuen. Orduantxe erabaki zuen hortik aurrera artelana modu horretan erakutsi behar zela. Zalantzarik gabe, emakumearen irudia kokatzeko modu hori ‘deftig’ modura har daiteke. Barroko garaian jendeari izugarri gustatzen zitzaizkion ikurrak eta alegoriak. Bere artelanaren bertsio honetan, badirudi Maurizio Cattelanek gaur egungo ikur barroko baten indarra aurkitu duela. Artelana, arte-zirkuituan sartzeko, behin artistaren estudioa utzi duela, enbalaje-kaxa batean kokatzen dute ezinbestean, eta bizitasuna galdu egiten du.