Barroko neurrigabea. Cattelan-etik Zurbarán-era
Cornelis Saftleven, San Anton-en tentaldia, 1629 ingurukoa
Melchior de Hondecoeter, Hegaztiak, d.g
Iruzkinak
Monsù Desiderio, Sutea eta aurriak, 1632
- Izenburua:
- Monsù Desiderio, Sutea eta aurriak, 1632
- Erakusketa:
- Barroko neurrigabea. Cattelan-etik Zurbarán-era
- Gaiak:
- Artea eta historia | Arkitektura | Eragin artistikoa | Iluntasuna | Kolorea | Konposizioa | Sinbologia | Espiritualtasuna | Morala
- Mugimendu artistikoak:
- Barrokoa
- Teknikak:
- Olio-pintura
- Artelan motak:
- Pintura
- Aipatutako artistak:
- Desiderio, Monsú
Monsù Desiderioren margolanek misterio kutsua dute. Surrealismoaren aitzindaritzat hartu dituzte. Sarri, hondakin zaharrak irudikatu zituen, edo eraikin klasikoak, eraisten, lehertzen edo erretzen ari direnak, beti ere gau giroko ingurune beldurgarrietan. Monsù Desiderio izena Metz hiriko bi margolariei lotzen zaie: François de Nomé eta Didier Barra. Biek Erroman eta Napolin lan egin zuten, XVII. mendearen hasieran. Hala ere, beren lanek ez zuten arte historialarien arreta piztu XX. mendea iritsi arte. Beharbada, Monsù Desiderio izena bi artista baino gehiagok erabiliko zuten. XVII. mendean, ez zen arraroa artista baten lantegian margolan bat hainbat jendek egitea.
Sutea eta aurriak margolanak ez du hondamendia bakarrik irudikatzen, baita barroko garaian oso hedatua zegoen arkitektura mota bat ere, aldi baterako jaialdiak antolatzekoa. Irauten ez zuten materialekin eginak zeuden. Hau da, zura, mihisea eta hostotza erabiltzen ziren garaipen-arkuak eta fatxada fantastikoak sortzeko, jaialdietarako atzealde gisa eta su artifizialen jaurtiketa egiteko. Duela gutxi aditzera eman dutenez, Desiderioren hondakinek Kontrarreformaren ikuspuntu apokaliptikoa eman dezakete: bihozkada bat da, Erromako katolizismoaren bukaerarena.