Pello Irazu: Panorama
Sorgailua (Generador, 1989)
Hamairu itxaropen (babyren logelarako) [Thirteen hopes (for baby’s room), 1991], White 2, 10 eta 15 (1992) eta Chambers XVII (Chambers XVII, 1990)
Iruzkinak
L-1 (1989), Longridge I, II eta III (1989) eta St. John’s Hill 3 (1989)
- Izenburua:
- L-1 (1989), Longridge I, II eta III (1989) eta St. John’s Hill 3 (1989)
- Erakusketa:
- Pello Irazu: Panorama
- Gaiak:
- Geometria | De Stijl | Euskal Eskultura Berria
- Mugimendu artistikoak:
- Konstruktibismoa | Minimalismoa
- Aipatutako artistak:
- Irazu, Pello
Euskal Eskultura Berria jorratzen zuten artistek Minimalismoaren eragin handia izan zuten laurogeigarren hamarkada hasieran. Pello Irazuren kasuan, geometriarekiko interesa etengabea izan da bere ibilbide osoan. Baina geometria ez da inoiz izan lortu nahi zuen osotasun formal baten sinboloa. Aitzitik, geometria abiapuntutzat erabili izan du.
Irazuk neoplastizismoa edo konstruktibismoa gogora ekartzen diguten forma geometrikoak garatzen ditu bere marrazkietan. Baina mugimendu haietan beren gain hartzen zuten izaera kanonikoa idokitzen die. Forma geometrikoek ez dute helburua osatzen, eta ustekabeko bitartekoen bidez sor daitezke, ezusteko esanahiak aditzera emateko.
Lerro zuzenaren, angelu zuzenaren, mekanikoa denaren purutasun formalari eskuzko lana kontrajartzen dio Irazuk bere ezusteko gorabeherekin. Bere marrazkietan, trazua agerian uzten du, keinuaren arrastoa, bere eskuarena, formaren zorroztasuna azpiratuz eta haren izaera industriala zalantzan jarriz. Badaki, kontrakoak egiaztatzearekin jolastuz, bere piezen gaitasun gogorarazlea areagotzen dela. Esanahi anbiguoak bilatzen ditu Irazuk eta horrekin bat dator lan egiteko modu hori.
Irazuk mota jakin bateko geometrian duen interesak ez dio zertan erantzuten estetika jakin batekiko gustuari edo forma plastiko hauen erakarpen bisualari. Geometrikoa denaren paradigmaren azpian dauden zenbait mezu eztabaidan jartzearen emaitza izan daiteke: gaur egungo bizitzaren ordena, kaiolaren ideia, zurruntasun intelektuala, hoztasun industriala... Baina artistak ez du inongo jarrerarik hartzen eta ez ditu kontzeptu hauek zuzenean aipatzen. Berriro ere, Irazuk proposatu besterik ez du egiten, ikusleari izandako esperientzian oinarrituta bere istorio propioa eraikitzeko aukera emanez.