Pello Irazu: Panorama
Jonzabor (Juanbasura, 2003), Abra (2003) eta Fabrika 1 (Fábrica 1, 2005)
Udako euria (Summer rain, 2006), Guztia (Todo, 2009), Katalunia (Catalunya, 2014)
Iruzkinak
Noli me tangere III (2012)
- Izenburua:
- Noli me tangere III (2012)
- Erakusketa:
- Pello Irazu: Panorama
- Gaiak:
- Artea eta pertzepzioa | Euskal Eskultura Berria
- Mugimendu artistikoak:
- Minimalismoa
- Teknikak:
- Collage | Marrazkia
- Aipatutako artistak:
- Irazu, Pello
“Nolimetangere” esamolde latindarrak Jesusen Berpizkundea eta gero esandako esaldi biblikoa ekartzen digu gogora. “Ez nazazu ukitu” esan nahi du. Andre Maria Magdalenakoari hitz hauek zuzentzen dizkionean, esan nahi duena da, ez duela hark bere alboan atxikitzerik nahi. Pasarte honek sakratuaeta profanoa kontrajartzen ditu. Bi mundu hauen arteko mugak eta haien arteko kontaktu guneak aipatuz, hauen arteko komunikazio-puntuak, hain zuzen ere.
Beharbada, horregatik, Bibliako pasarte moduan pizten duen interesagatik, Artearen Historian askotan irudikatu den gaia da. Izenburu hau ezartzean hala ere, Irazuk oihartzun erlijioso guztia kentzen dio. Eta, hala ere, esan daiteke lan hau mundu desberdinen arteko loturarekin erlazionatutako kontzeptu horiei buruz ari dela.
Garai honetako beste marrazki batzuen moduan, Irazuk lengoaia desberdinak aipatzea ahalbidetzen dioten material ugari erabiltzen ditu, zinta itsaskorra erabiltzeaz gain, kasu honetan bizikide diren euskarri-geruza desberdinak ipintzen ditu bata bestearen gainean. Hondoko paperaren gainean grafitozko trazuak dituzten paper multzoak gainezartzen dira bilbe labirintuko bat sortzeko, eta haien gainean kolore desberdinez margoturiko zinta itsaskorrak daude.
Erreferentetzat eskulturen gauzatze-prozesuko argazkiak hartzen dituen arren, badirudi Irazuk naturaletik kopiatu duela edo aulki-eskultura hauen profila eta oinarrizko bolumena buruz marraztu dituela, ikuspuntu desberdinetatik. Modu honetan mapa irakurtezin bat sortzea lortzen du, non benetako erreferentea galdu egiten den eta zuriaren gainean, beltzez egindako trazuek sortutako bolumen aztarnak dituzten masa bat besterik sumatzen ez den.
Kolorezko zinten azken gainjartzeak tentsioa sortzen du erabiltzen diren elementuen materialtasunaren eta sumatu daitezkeen irudien hauskortasunaren artean. Horrela, sakratua denak, hau da, irudiak, eta profanoa, materiak, irudikatzen duten bi munduak lotzen dituen espazio bat sortzen da. Bi mundu horiek obraren izenburutzat erabili den esamoldean Nolimetangere, inplizituki daudelarik.