Anselm Kiefer

Iruzkinak

Aschenblume, 2006

Errauts-lorea izeneko lan berria da hau. Areto honetan dauden liburu handiekin lotura du, historiari, memoriari eta naturari buruzko meditazioak izanik. Baina liburu hau ingurukoak baino handiagoa da oraindik: ate bat bezain handia da eta 9 metroko luzera duten eguzki-loreak ditu orrien artean.

Kiefer-en lanetan ohikoa denez, beste asoziazio batzuk ere aurki ditzakegu hemen. Tituluetan, Errauts-lorea, Paul Celan-en ‘Bakarrik nago’ olerkitik hartutakoa da, 1980ko hamarkadaren hasieratik Kieferrentzat garrantzizko inspirazio-iturri izan baita poeta judu-errumaniar hau. Tituluan Celanen hitzak erabiltzeaz gain, haren olerkiek duten dolu eta malenkonia kutsu hori sumatzen zaie askotan Kieferren lanei. Celanek Holokaustoari buruz eta kontzentrazio-esparru batean egon zen garaiari buruz idatzi zuen, eta haren lanak, Kieferrenak bezala, memoria iraunarazteak duen garrantzia aditzera ematen digu, giza historiaren ankerkeriak onartzeko bide bakarra den aldetik.

Begiratu liburu honetatik isuritako errautsa – zoruaren gainean eta eguzki-loreen buru lehor eta bihurrituen gainean. Imajina honek iraunaraztea baino gehiago suntsipena eta heriotza ematen du. Kieferrek aspaldidanik erabili izan du suaren irudia bere lanetan. Eta, berez, prozesu artistiko gisa ere erabili izan du – bere pintura-lanen gainazalak errez. Suaren asoziazio erlijioso, mistiko eta alkimikoei buruz hauxe esan izan du:

“Sortu eta suntsitzen duen antzinako suaren oroitzapen urruna. Guztia sortzen da sutik eta guztia itzultzen da sura.”

Gainera, bere ustez: “guztiak du bere baitan bere kontrakoa” eta lan hau, neurri batean, horren erakusgarri da: heriotzatik eta suntsipenetik sortzen den itxaropena, lurra emankor bihurtzen duen errautsa. Eguzki-loreak bezala, hiltzen direnean erortzen baitira haien haziak, eta hazi horiek, hain zuzen, ematen diote landare berri bati bizitza.