Picasso eskultore. Materia eta gorputza
18. Neskatoa soka-saltoan, Vallauris, 1950–54
20. Emakumea eta haurra, Cannes, 1961 hasiera
Iruzkinak
19. Sylvette, Vallauris, 1954
- Izenburua:
- 19. Sylvette, Vallauris, 1954
- Erakusketa:
- Picasso eskultore. Materia eta gorputza
- Gaiak:
- Emakumea artean | Eragin artistikoa | Ibilbide artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Sormena | Lan-prozesua | Frantzia | Sylvette David | Teknika eta materialak
- Mugimendu artistikoak:
- Espresionismoa
- Artelan motak:
- Eskultura
- Aipatutako artistak:
- Picasso, Pablo
1954an, Vallaurisen zegoela, Picasso ikuspegi artistiko berria arakatzen hasi zen moztu, tolestu eta margotutako metalezko xaflak erabiliz. Garai hartan, lau eskultura ondu zituen Lydia Sylvette David-en figuran oinarrituta; egun, Lydia Sylvette David Lydia Corbett izenez ezagutzen da.
Sylvetten orrazkera hura modako bihurtu zen mundu osoan Picassori esker, eta artistaren margolan, marrazki eta eskultura askoren xedea izan zen. Sorkuntza-lan haiek eta modeloa bera ederki famatu ziren nazioarteko hedabideen artean, Picassoren garai horri "Sylvette etapa" izena emateraino. Aitortza horrek gaur eguneraino iraun du Sylvetteri buruzko lanak ardatz diren erakusketetan.
Bere ile-motots altu bereizgarriaren jatorriaz mintzatu zen Sylvette bera; aitaren iradokizuna izan omen zen, Sofoklesen tragedia grekoan oinarritutako Antigona balletaren emankizuna ikustera joan eta gero. Bere orrazkeraren oihartzun mediatikoa nola bizi izan zuen ere azaldu zuen. Haren ustez, Picassori erakargarri zitzaion klasizismoa, eta horrexegatik eskatu zion artistak posatzeko.
Picassok metalean aditua zen Tobias Jellin-ek britainiar diseinatzaile gaztearen bidez ezagutu zuen Sylvette; Jellinekek aulki batzuk saldu zizkion Picassori, eta Joseph-Marius Tiola-ren metalgintza-tailerrean egiten zuen lan. Tiolak, berriz, marrazki eta zirriborro batzuk txapa metalikozko eskulturetara eramaten lagundu zion Picassori; mota horretako lanak artistaren ibilbidearen azken etaparen bereizgarriak dira. Picassok, metalezko txapa tolestu eta mozteaz gain, euskarri gisa ere erabiltzen zuen, mihise bat balitz bezala, non marrazkiak eta pinturak plano berriak sortzen baitzituzten eskultura-formen barruan.