Brancusi–Serra
Constantin Brancusi, Musua (Le baiser), 1907–08
Musua (Le baiser), 1916
Musua (Le baiser), 1923–25
Richard Serra, Goratutako pisuak (Elevational Weights), 2010–11
Iruzkinak
Richard Serra, Denboraren materia (The Matter of Time), 1994–2005
- Izenburua:
- Richard Serra, Denboraren materia (The Matter of Time), 1994–2005
- Erakusketa:
- Brancusi–Serra
- Gaiak:
- Artea eta denbora | Artea eta espazioa | Artea eta pertzepzioa | Artea eta emozioa | Sorkuntza artistikoa | Bolumena | Espazioa | Geometria | Materiala | Mugimendua | Tamaina
- Artelan motak:
- Eskultura
- Aipatutako artistak:
- Brancusi, Constantin | Serra, Richard
Richard Serraren Denboraren materia altzairuzko zortzi eskultura monumentalek osatzen dute. Serrak hauxe azaldu du elipse eta espiral bihurritu erraldoi horiei buruz:
Askotariko bolumenak, hutsuneak, pasabideak luzatzen dituzte; horiek grabitatearen beheranzko indarraren, pisuaren, eta goranzko mugimenduaren arteko polaritatean daude; bada, gora egite horrek pisurik eza lortzeko bidea da.
Eskulturak berariaz kokatuak daude haietan zehar eta haien inguruan ibiltzeko. Izan ere, lanak zeharkatzean eta inguratzean eskulturek espazioa taxutzen dute, forma ematen diote. Eskulturan, mugimenduaren kontzeptua Brancusi-k ere aztertu zuen, estudioan grabatutako zenbait filmetan ikus daitekeenez.
Instalazio honek Serraren lanen eboluzioa jasotzen du: hasierakoak sinpleagoak dira, elipse bikoitza esate baterako; are eta konplexuagoak dira ondorengoak, espiralak adibidez. Toruen eta esferen sekzioek gure mugimenduetan eta gure pertzepzioan hainbat efektu eragiten dituzte, sortzen dituzten inguruneak direla eta. Espazioa ustekabean eta harrigarriki mugitzen eta aldatzen dela dirudi: leku batzuetan estutzen dela ematen du, eta beste batzuetan zabaltzen dela. Luzea da, laburra, altua eta baxua, non zauden eta nora begira zauden arabera.
Instalazioaren izena, Denboraren materia, denboraren progresioaren ideian dago oinarrituak. Bi denbora-tarte ikusten ditu artistak: batetik, eskulturetako bakoitzean barrena sartzeko, ibiltzeko eta esperimentatzeko behar den denbora; bestetik, esperientzia horrek uzten duen arrastoaren denbora: tarte horretan oroitzen gara bizitakoaz, sentitutakoaz, eta sentimendu horiek berriro pizten zaizkigu. Serrak azaldu duenez:
Ibilaldi horretan ikusleak zer aurkitzen duen, zer bizitzen duen, haren prestasunaren araberakoa izango da: ibili ahala, senti ahala, erabakiko du prest al dagoen esperientzia horretan murgiltzeko eta denbora emateko, oroimenak eta hautematen duena uztartzeko, eta sena, barrua, isilarazteko eta esperientziaz gozatzeko.