Brancusi–Serra
Constantin Brancusi, Lo dagoen haur baten burua (Tête d’enfant endormi), 1906–7
Lehenengo oihua (Le premier cri), 1917
Georgeren erretratua (Portrait de George), 1911
Prometeo (Prométhée), 1911
Constantin Brancusi, Danaide (Danaïde), 1913
Iruzkinak
Constantin Brancusi, Musa lo (Muse endormie), 1910
Musa lo (La muse endormie), 1911
- Izenburua:
- Constantin Brancusi, Musa lo (Muse endormie), 1910
Musa lo (La muse endormie), 1911 - Erakusketa:
- Brancusi–Serra
- Gaiak:
- Giza gorputza | Esperimentazio artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Gainazala | Geometria | Materiala | Mugimendua | Oreka | Erretratua eta autorretratua
- Artelan motak:
- Eskultura | Instalazioa
- Aipatutako artistak:
- Brancusi, Constantin | Serra, Richard
Eskultura horien jatorrizko bertsiorako —1910ekoa eta marmolezkoa— Renée Irana Frachon baroisa izan zen modeloa. Busto tradizionalak sortu baino, Brancusik gorputz gabeko buru baten zatia lantzea erabaki zuen, eta obalo soil bat egin zuen. Musen buruak alde batean pausatuak ageri dira, lozorroan baleude bezala. Ez da pose estatiko bat, ordea. Mugimendua iradokitzen dute, atseden horretan kulunkatzen ari direla ematen baitu. Kontrako indarren oreka hori Richard Serra-ren lanetan ere ageri da: beheko solairuan ikusgai dagoen Denboraren materia instalazioa osatzen duten elipse bihurrituetan eta espiral bihurrituetan antzeman dezakezu hori.
Lo dauden buruak behin eta berriro egin zituen Brancusik; aurrenetako eskultura-ziklo bat dira, eta hogei urtez gai hori arakatzen jarraitu zuen. Alde handia dago aurpegi leun-leunaren eta ile izur mehe, begi itxi eta erdi zabalik dagoen ahoaren artean. Sudurra da ageriko elementu bakarra, obalo leunetik ateratzen da nabarmen. Brancusik askotariko materialez esperimentatzen zuen. Ikusgai dagoen musa bat igeltsuzkoa da, adibidez. Eskultoreak edozein zizel arrasto desagerrarazi nahi zuen, eskultura fintzeko; are zehaztu gabeak bihurtzen zituen musen hazpegiak. Ilean baino ez da nabari haren eskuaren arrastoa.