Oteiza: Mitoa eta modernotasuna
Klarionen laborategia [3A Aretoa – Poliedroen irekidura]
Argizko maketak, Hormaren zabalkuntza funtzionala [3A Aretoa – Poliedroen irekidura]
Iruzkinak
Erliebeak [3A Aretoa – Poliedroen irekidura]
- Izenburua:
- Erliebeak [3A Aretoa – Poliedroen irekidura]
- Erakusketa:
- Oteiza: Mitoa eta modernotasuna
- Gaiak:
- Artea eta espazioa | Artea eta musika | Eragin artistikoa | Esperimentazio artistikoa | Sorkuntza artistikoa | Argia | Espazioa | Mugimendua | Gogoeta
- Mugimendu artistikoak:
- Arte Abstraktua | Arte Figuratiboa
- Artelan motak:
- Eskultura
- Aipatutako artistak:
- Oteiza, Jorge
1955ean erliebe batzuk egiteko eskaria jaso zuen Oteizak Tarragonako Herri Unibertsitatetik. Artistak argiari buruzko ikerlanetan eta muralen adierazkortasunean gehiago sakontzeko aprobetxatu zuen aukera hori, eta “negatiboko” erliebea deitu zion lan-teknika garatu zuen horrela.
Tradizioz, erliebe bat egiteko, aurrena landu nahi den gaiaren buztinezko modelaketa-lan bat egiten da. Modelaketa-lan horretatik molde bat ateratzen da, bere negatiboa izango litzatekeena, eta moldean oinarritua, positiboa egiten da behin betiko materialean.
Oteizak, aldiz, moldean, alegia negatiboan lan egiten du zuzenean. Hala, azkenean hutsa izango den hori gauzatzen du eta huts gisa uzten duena izango da azkenean gorpuztuko dena.
Beha ditzagun orain erliebe hauen igeltsuzko bozetoak. Hutsuneen eta betetasunen artean ezartzen duen lotura nabaria ziurtatuko dugu bertan, baita argiaren eta itzalaren arteko aldaketa sotilak ere. Gaiari dagokionez, figuratiboenetatik, Arantzazun egin zituen lanei estu lotutako horietatik, abstraktuetaraino eta linealetaraino doaz, urte haietako musika serialistako, atonaleko edo dodekafonikoko partiturekin erlazionatu daitezkeen horietaraino.
Teknika bera erabiliz, Oteizak Labirintoan erori eta altxatzen ari diren forma geldoak obrarako bozetuak garatu zituen, hemen aurkezten dugun eta ebaki linealak eta zurezko eta metalezko inkrustazioak dituen zementuzko friso handi honetarako. Friso honetan ondoren egin zuen azterlanean erabakigarria izango zen zerbait entsegatu zuen: geldoa eta isila dena, urteetan zehar Oteizak Velázquez-i eta Zurbarán-i buruz edo kolonaurreko estatuariari eta tauromakiari buruz egin zituen azterlanetan jadanik aipatu izan zuena. Labirintoan erori eta altxatzen ari diren forma geldoak obra honetan mugimendua mantsotzen doala antzematen dugu. Guztia mugitzen da, geldo, ordea. Espresioak musikala izaten jarraitzen du, baina isiltzen doan musika da, eta Oteizaren esanetan “bakartzen eta hausnartzen laguntzen duen lekua” izateko pentsatua dago.