Surrealismoaren gauzak
Erabilera anitzeko aulkia, 1942, Frederick Kiesler
Elsa Schiaparelli-ren dendako erakusleihoa
Iruzkinak
1938ko Erakusketako André Masson-en manikia
- Izenburua:
- 1938ko Erakusketako André Masson-en manikia
- Erakusketa:
- Surrealismoaren gauzak
- Gaiak:
- Emakumea artean | Generoa eta sexualitatea | Manikia | Sorkuntza artistikoa | Erakusketak | Dualtasuna
- Mugimendu artistikoak:
- Surrealismoa
- Aipatutako artistak:
- Masson, André
Surrealistek oso objektu “makurrak” zirelako atsegin zituzten hainbeste manikiak: irrealak eta aldi berean familiarrak, otzanak eta erotikoak zirelako.
1938an izandako Exposition Internationale du Surréalisme artistek erakusleihoetako manikiak pertsonalizatu zituzten eta “manikien kalea” izeneko sailean jarri zituzten. Kale honek erakusketaren erdiko gunera eramaten zuen ikuslea, eta bertan hamasei maniki lerrokatu ziren, bakoitza artista surrealista baten diseinuekin jantzita. Bisitariek zuziak eskuan zituztela zeharkatu behar zituzten ilunpetan zeuden galeriak, ezkutatutako magnetofono batetik barre urduriak entzuten zituzten bitartean.
Burua kaiola batean sartuta duen maniki hau André Masson-ek egin zuen erakusketa horretarako.
Hauexek dira Alyce Mahon historialariaren hitzak:
“Mozal batez inguratua du ahoa; oihalak berde kolore polit bat zuela antzematen da eta orain bioleta bizi batek estaltzen du. Eta ozta-ozta ikusten diren zeluloidezko urre-arrain txiki batzuk agertzen dira manikiaren buru inguruan igerian.
Argazkian ageri ez dena zera da, manikiak txoritxo batzuk dituela besapeetan habiak egiten. Beherago, pubisaren aldean, nahiko tanga arraroa darama: ispilutxo biribil bat da, harribitxi txikiekin dekoratua. Asmoa hauxe da, ikuslearen begirada ispilura erakartzea eta ispilu honetan adi-adi begiratzera ausartzea. Maniki hau, erotismo surrealistaren adibide asaldatzaile bat izateaz gainera, emakumeak musa eta “femme fatale” gisa pizten zuen jakin-mina iradokitzen du.
Surrealistek asmo zehatzarekin aukeratu zituzten 1938ko erakusketa hartarako manikiak. Euren hitzetan, “betiereko femeninotasuna”ren bila zebiltzan. Eta maniki hauek ziren femeninotasun horren irudi, titi erne, gerri estu eta gorputz argal horiekin, baina baita ikusleei euren begirada bizia itzultzen zieten betile lodiko begi ezti horiekin ere”.