Surrealismoaren gauzak
1938ko Erakusketako André Masson-en manikia
Hezurdura eta Urratua, Elsa Schiaparelli Dalí-rekin elkarlanean
Iruzkinak
Elsa Schiaparelli-ren dendako erakusleihoa
- Izenburua:
- Elsa Schiaparelli-ren dendako erakusleihoa
- Erakusketa:
- Surrealismoaren gauzak
- Gaiak:
- Manikia | Artea eta moda | Eragin artistikoa | Forma | Diseinua | Jantzi-diseinua | Kontsumoa | Luxua | Paris | Mae West | Zinema
- Mugimendu artistikoak:
- Surrealismoa
- Aipatutako artistak:
- Cocteau, Jean | Dalí, Salvador | Fini, Leonor | Frank, Jean-Michel | Magritte, René | Oppenheim, Meret | Schiaparelli, Elsa
Elsa Schiaparelli-ren dendaren ikuspegi bat da hau. Bertako erakusleiho berritzaileek oihartzun handia izan zuten Paris osoan. 1937ko diseinu honetan kaiola erraldoi bat ikus daiteke, Jean Michel Frank-ek urre-koloreko banbuarekin egina eta lore gorri eta berdeekin apaindua. Hasiera batean, Schiaparelliren lurrin-sorta berri bat aurkezteko sortu zen. Dendan iraunkorki zeuden bi manikiak —Pascale eta Pascaline— kaiolaren barruan eserita agertu ohi ziren askotan, Schiaparelliren arropekin jantzita. Salvador Dalí-rekin egindako beste erakusleiho famatu batean lastoztatutako eta arrosa kolorez tindatutako hartz zuri bat azaltzen zen, gorputzean bitxiez betetako tiraderak zituela.
Schiaparelliren lurrinek izen surrealistak zituzten, eta botilen diseinuak ere halakoxeak ziren. Shocking izenekoa izan zen ezagunena. Leonor Fini-k diseinatu zuen botila, jostunen maniki baten formarekin eta Mae West-en soin bihurgunetsua iradokiz, Schiaparelliren bezeroa eta surrealistek biziki miresten zuten emakumea baitzen. Sleeping lurrinaren botilak kandela-forma zuen. Eta gizonezkoentzat sortu zuen koloniak —Snuff izenekoak— pipa baten forma zuen eta puru-kaxa batean zetorren. René Magritte-k pipa bat irudikatzen duen ikono bihurtutako koadro surrealistan inspiratua zegoen, eta “Hau ez da pipa bat” zeraman idatzia.
Moda munduko diseinatzaile surrealista gailenena, gizartean irudi nabarmena eta enpresa-emakumea izan zen Schiaparelli. Diseinu surrealistak eta oso ehun finak erabiltzen zituen goi-mailako jantzigintzako soineko dotoreak egiteko, teknika aldetik primerakoak eta maiz oso bitxiak. Hainbat artistarekin aritu zen elkarlanean, besteren artean Salvador Dalírekin, Jean Cocteau-rekin, eta Meret Oppenheim-ekin. Emakume aberatsak eramaten zituzten bere soinekoak, eta oso bezero ospetsuak zituen, adibidez, Greta Garbo, Katharine Hepburn, Joan Crawford eta Wallis Simpson.