%100 Afrika
Titulurik gabea. Autoaren irudia. Egilea: Esther Mahlangu (Middeleburg, Hego Afrika). 2005
Izarretako hiria. Egilea: Rigobert Nimi (Tshiela, Kongoko Errepublika Demokratikoa, erdialdeko Afrika). 2006
Iruzkinak
Pintura-multzoa. Egilea: Moke (Ibe, Kongoko Errepublika Demokratikoa, erdialdeko Afrika). 1998 eta 2001 bitartean eginak
- Izenburua:
- Pintura-multzoa. Egilea: Moke (Ibe, Kongoko Errepublika Demokratikoa, erdialdeko Afrika). 1998 eta 2001 bitartean eginak
- Erakusketa:
- %100 Afrika
- Gaiak:
- Sorkuntza artistikoa | Kolorea | Materiala | Erretratua eta autorretratua | Hiri-eszenak | Kinshasako Arte Herrikoiaren Mugimendua | Afrika | Alaitasuna
- Mugimendu artistikoak:
- Arte Garaikidea
- Artelan motak:
- Pintura
- Aipatutako artistak:
- Moké, | Samba, Chéri
Moke hiriaren bizitzako “erreportari pintore” gisa ezagutzen da. Kinshasako, hau da, Kongoko Errepublika Demokratikoko hiriburuko, pintura herrikoiaren eskolako artistarik garrantzitsuenetakoa zen. Mugimendu hori 1960an Errepublikak Belgikarengandik independentzia eskuratu zuenean hasi zen eta hamarkada guztian iraun zuen. Pintura-merkatua zegoela ikusita, Mokek bere kabuz ikasi zuen paisaiak pintatzen botatako kartoi mehe pusketan. 1965ean Mobutu Jeneralaren irudia pintatu zuen. Jendetzari agur egiten pintatu zuen, Independentzia Eguna ospatzeko desfilean. Konposizio honekin ezagutarazi zen, eta horretara itzuli zen hainbat aldiz ondorengo urteetan. Publizitateko artista askok lan egiten zuten barrutian estudioa jarri zuen, eta inspirazioa hartzen zuen hiriaren eguneroko bizitzan sartu zen.
Mokek arte komertzialaren arauen arabera marrazten zuen: irudi sendoek profil lodiak dituzte, ez da kezkatzen irudiek antza edo perspektiba izatearekin. Horren ordez, kolore bizietan eta konposizio alaietan jartzen du arreta. Bere urratsei jarraitu zien eta erakusketa honetan ere ikusgai den Chéri Samba-k ez bezala, Mokek gutxitan irudikatzen zuen gizarte-gatazka. Horren ordez, bere pintura atseginak, biziak eta umoretsuak Kinshasako eguneroko bizitzaren behaketan oinarritzen dira. Kaleko eszenak, festak eta zeremonia publikoak hartu zituen oinarri, bai eta tokiko pertsonaiak ere, esate baterako, sapeur deritzen dandyak edota Miziki boteretsuak, hau da, diruaren aldetik independenteak diren Kinshasako emakumeak.