Antoni Tàpies. Objektutik eskulturara (1964-2009)

Iruzkinak

Shunyata, 1993

Sanskritozko xuniata hitza irekiera, hutsunea eta elkarren mendetasuna hitzen bidez itzultzen den izena da.

Berrogeita hamarreko hamarkadan, Tàpies-i ekialdeko filosofiekiko interesa piztu zitzaion eta ikasten hasi zen, filosofia haietan ikusi baitzituen bere obran txertatuta zituen elementuak; hala nola materiaren garrantzia eta gizakiaren naturarekiko identifikazioa. Aldiz, mendebaldeko kultura naturatik urruntzen zen.

Oso gaztetatik liluratu zuen zen espiritualtasunak Tàpies. Beti bere begiradaren baitan egon da ekialdeko kontenplaziozko espiritualtasun hori. Tàpiesen esanetan:

«Mendebaldeko jendearen pentsamenduan, jakintzak eskuratzea eta, beraz, horietatik ateratzen diren balioak ere eskuratzea, oso lotua dago borrokarako espirituarekin, natura konkistatzearekin, ikasketak egitearekin, espiritualtasunean zein gauza materialetan aberats bihurtzearekin eta askotan boterearekin itunak egiteko beharra izaten da. Mahayanaren jarraitzaileen iritziz, aldiz, xalotasunarekin, ezjakintasunarekin eta pobreziarekin dago lotua. Haien iritziz, bertute oinarrizkoena pobrezia da ikuspegi ontologikotik, hustasunarekin lotua baitago; eta ikuspegi psikologikotik, egorik ez izatearekin eta xalotasunarekin; horiek dira haien egiaren oinarriak».

Muntaia bat da honako obra hau eta aurkitutako objektuez dago egina, eguneroko gauza xumeez alegia; forma soila bereizgarri duten gauzek osatzen dute. Egurrezko tiradera bat edo estilo japoniarreko mahaitxo baxu bat izan daitekeen honen gainean, beirazko edalontzi arrunt bat dago platertxo eta guzti. Paper bat ere badago eta gozogintzako errezeta bat du idatzita; Tàpiesen emazte Teresa Barba-ren sagar-tartaren errezeta dela dirudi.

Tiraderaren behealdean, obraren izenburua dago idatzia alderantzikatutako letren bidez.

Tàpiesen iritziz, arteak kontenplazioa izan behar du eta haren funtzio nagusia kontzientziak astintzea, mundura zabaltzea, mundua ulertzea eta gure bizitzei zentzu handiagoa emango dien eta besteekin eta naturarekin hobeto ulertzeko jarraibideak aurkitzea da. Zen budismoaren arabera, eguneroko bizitzan du kontenplaziozko esperientziak zentzurik handiena.