Antoni Tàpies. Objektutik eskulturara (1964-2009)
Konposizioa saskiarekin, 1996
Iruzkinak
Labore-narra, 2009
- Izenburua:
- Labore-narra, 2009
- Erakusketa:
- Antoni Tàpies. Objektutik eskulturara (1964-2009)
- Gaiak:
- Gizakia | Artea eta filosofia | Eragin artistikoa | Esperimentazio artistikoa | Materiala | Natura | Dualtasuna
- Artelan motak:
- Eskultura
- Aipatutako artistak:
- Tàpies, Antoni
Hona hemen Tàpies-ek sortutako azken eskultura. Azkeneraino esplorazioari eta bilaketari atxiki zitzaiola erakusten du eskultura honek.
Tàpiesek nekazaritzako tresna bat hartu du object trouvé gisa eta eskultura bihurtu du xafla beltz laukizuzen bat bakarrik gehituta. Xafla horretan matematikako hainbat zeinu idatzi ditu zuriz, azalpen-etiketa bat balitz bezala. Aurkakoen munduak presentzia du berriz ere, zuria eta beltza, nekazaritza-mundua eta zientziaren mundua, objektua eta pintura eta abar.
Tàpiesek antzinako landetxe bat erosi zuen 1960an Campins inguruan, Montseny-ko artelatz-baso batez inguratutako eremuan. Erabateko askatasunez egiten zuen han lan; toki zabalean, hiriko zalapartatik urrun, naturarekin erabateko sinbiosian eta Bartzelonaren bihotzean, ohiko bizilekua zuen tokian, nahitaez jasan behar zuen konbentzionalismo sozialetik urrun. Naturarekiko bat egitea ekialdeko pentsamenduarekiko interesaren bidez sendotu zuen. Halaxe idatzi zuen artistak berak:
“Mendeak daramatzagu ‘izakitik’ bereizitako ‘sortzailearen’ ideia barneratuta; baita unibertsotik bereizitako niaren ideia eta, beraz, espaziotik banandutako gorputzaren ideia onartuta ere... Ideia horrek nabarmen eragin dio psikeari eta naturarekiko aurkakotasun-, etsaitasun- eta konkista-sentimendua sustatu du; ekialdekoek hain sakon garatua duten naturari lotutako nortasuna eta lankidetza izatearen erabat alderantzizko ideia da”.